It’s My Party and I’ll Die If I Want To roept vragen op zoals: wat is een danser? En wat maakt een performance interessant voor een publiek? Bevredigende antwoorden levert deze one-man rave niet op. (meer…)
It’s My Party and I’ll Die If I Want To roept vragen op zoals: wat is een danser? En wat maakt een performance interessant voor een publiek? Bevredigende antwoorden levert deze one-man rave niet op. (meer…)
Winternights in Maastricht en Come Together in Amsterdam zijn twee verschillende platforms, die de zoektocht naar alternatieve vormen van presentatie en programmatie van theater en performance gemeen hebben.
(meer…)
Hoe overleeft een onafhankelijke choreograaf in Nederland en wat is daarbij de rol van ondersteunende instellingen en coproducenten? Hoe kun je voorwaarden creëren die een werkelijk artistiek proces toelaten? TM spreekt choreograaf Keren Levi over vijfentwintig jaar werk en het niet aflatende gevecht om dat beetje ruimte dat er in Nederland is om minder voor de hand liggende dans te maken, goed te benutten.
We kennen een geweldige traditie van dansfilms en tijdens de lockdowns bleek maar weer hoe film isolatie, angst en crisisgevoel door de dreiging van een gevaarlijke ziekte goed wist te vangen. Maar complicerende factoren waren er ook. Waar de zalen weer even open konden, maakten stille voorstellingen de meeste indruk. En wat belooft het nieuwe Kunstenplan? (meer…)
Als het doek opgaat, hangt de enige speler in de voorstelling hoog in een paaldans-paal. Ze haalt een herinnering op van toen ze een klein meisje was. ‘Hij vertelde mij dat ik een kutje heb.’ Met haar dictie plaatst ze de term nadrukkelijk tussen aanhalingstekens: ‘Een. Kutje.’ (meer…)
‘Investeer in een prikkelend, inspirerend dansveld, zoals dat ook in andere sectoren mogelijk is gemaakt.’ Deze oproep deden de bestuurders van dansmakers Dunja Jocić, Keren Levi en Andrea Božić in een gezamenlijke brief aan de Amsterdamse gemeenteraad en cultuurwethouder. In vergelijking met andere genres, kwam de dans er bij de laatste subsidieverdeling volgens hen slechter vanaf. (meer…)
Een raar soort jaren ’70 gevoel spreekt uit het openingsbeeld van Unmute: iets met moderne kunst, strakke vormgeving en ‘alles wordt anders en beter’. IJzeren, deels roestige platen in verschillende maten hangen boven een vloer van crème-kleurig, kamerbreed, hoogpolig tapijt. (meer…)
Departing Landscapes is een nieuwe solo waarmee choreograaf Keren Levi sinds lange tijd weer zelf op het toneel staat. Tijdens de performance is de ruimte van het Veem House for Performance leeg en donker omlijst, behalve een wit oplichtende horizontale baan op het achterdoek. (meer…)
Pagina 1. Footnotes (for Crippled Symmetry) vormt in de meest letterlijke zin voetnoten bij de compositie Crippled Symmetry (1983) van de Amerikaanse experimentele componist Morton Feldman, die experimenteerde met muzieknotatie door bijvoorbeeld niet-vastgelegde ritmes en … Lees verder