Een groter contrast dan tussen de door en door corrupte dorpsburgemeester uit De inspecteur van het Tuintheater en de kamergeleerde Moritz Schlick uit Wittgenstein 2 van Bo Tarenskeen is welhaast niet denkbaar. Waar de eerste een flemende, slijmende, achterbakse, agressieve en leugenachtige despoot is, is de filosoof Schlick een aimabele, enigszins naïeve man die op zoek is naar het goede en het juiste. (meer…)
Drie verhuizers, tevens broers, zijn ingehuurd om het huis van een overleden muzikant uit te ruimen. Wat ze niet weten, is dat de muzikant nog steeds als een soort klopgeest in het huis zit. De perfecte setting voor een uur aan struikel- en vechtslapstick voor alle leeftijden. (meer…)
Het begon vorige week donderdag met noodweer, vervolgens verbood vrijdag Staatsbosbeheer op de valreep een voorstelling, was er zaterdag een norse boswachter die op staande voet een vergunning eiste (‘binnen tien minuten!’) en weigerden de pinautomaten ’s avonds dienst. (meer…)
Met de regelmaat van een Olympische kalender is er een Nederlands gezelschap dat Yasmina Reza’s God van de slachting tot ons brengt. Na Theatergroep Suburbia (2009), Senf Theaterproducties (2013) en Toneelgroep Het Volk (2017) komt nu Het Tuintheater met een versie – net als de Spelen een jaartje later. (meer…)
Daar staan ze dan: in hun ondergoed. Een straaltje zand sijpelt uit de nok van de Shambles-tent naar beneden. Niets is nog over van de bravoure waarmee ze een kleine veertig minuten eerder aan Showtje tof doen begonnen. Het is hilarisch, ontroerend en herkenbaar ineen. (meer…)
Laat je niet bedriegen door het fijn realistische decor van Sanne Danz. Geniet er wel even van, want heel vaak zie je zoiets niet op de podia in Nederland, dus ja, laat je hart een sprongetje maken van dat gezellige behang, die schrootjeswand, de keukentafel met formica blad, het uitzicht op een schuurtje en de Brabantia broodtrommel. (meer…)
Vijf jaar geleden fuseerden de Rotterdamse theatergezelschappen Meekers, Max en Siberia tot Maas Theater en Dans. Er zijn genoeg redenen om dat eerste lustrum uitbundig te vieren want in die vijf jaar heeft Maas zich, onder bezield gezag van artistiek leider Moniek Merkx, bewezen als een sprankelend en vitaal gezelschap dat met beide poten stevig in het heden staat. (meer…)
‘Laat me dit niet meer willen’, herhaalt Jeffrey Dahmer, die in de jaren tachtig zeventien jonge mannen drogeerde, wekenlang gevangen hield, verkrachtte en uiteindelijk deels opat. Keer op keer klinkt dit, als een gebed, als … Lees verder
De verteltraditie van het volksverhaal La Belle et la Bête gaat veel verder terug dan de adaptatie die Disney er in 1991 van maakte – en die regisseur Moniek Merkx op een losse referentie na … Lees verder
