Vanavond en morgen opent de Griekse choreograaf Christos Papadopoulos in Internationaal Theater Amsterdam de 31ste editie van het vijftiendaagse festival Julidans. Zijn nieuwste voorstelling Larsen C heeft hij vernoemd naar de oudste ijsplaat van Antarctica, waarvan in 2017 een enorme ijsberg afscheurde en naar warme wateren wegdreef. (meer…)
Wie met enige regelmaat op een strand te vinden is ergens aan de Atlantische Oceaan, of dat nu bij IJmuiden is of in Lomé (West-Afrika), kan het niet ontgaan zijn. De zeeën verworden in rap tempo tot snelwegen voor reusachtige containerschepen die in onafzienbare files opdoemen aan de horizon, zo ver het oog reikt. (meer…)
Dansers, choreografen en artistiek leiders bleven de afgelopen tijd bewegen. In de covidcoulissen gingen opmerkelijke nieuwe verbanden van start. Nederland is een internationale dansalliantie rijker. Vijf artistiek leiders uit de dans, performance en mime werken samen aan een bloeiende sector. Voor onafhankelijke makers gaan nieuwe deuren open. Hoe fijn is dat? (meer…)
Met zachte oversloffen lopen we over een glanzend zwarte dansvloer. Drie gaasdoeken verdelen het toneel in parten. Tegen de wanden hangen vier van die witte gaasdoeken. Daar zien we onze schaduwen op terug. En die van de drie dansers, die tijdens O S C A R – een coproductie met Dans Brabant, La Place de la Danse en Théâtre Garonne – in ons midden om beurten een solo dansen, als in een estafette. (meer…)
En hoe blijven we overeind in onzekere tijden? Aan de hand van repetitieve, ritmische bewegingssequenties en schurende muziekcomposities onderzoekt het Zuid-Amerikaanse choreografenduo Marcela Levi & Lucía Russo dit gegeven met hun dansers en musici. De aanvankelijk duistere performance biedt uiteindelijk een horizon van hoop. (meer…)
Halverwege het portret van de flamboyante klaveciniste Elisabeth Chojnacka (1939 – 2017) laat Jan Martens de klanken en ritmes van een anoniem zestiende eeuws stuk door zijn lichaam gaan. Zijn minimale bewegingen zijn zo lyrisch dat het spreekwoordelijk stil wordt in de zaal van Theater Bellevue. (meer…)
We leven in een tijdsgewricht dat meer seculier is dan ooit tevoren. Waar kan je vandaag de dag nog in geloven? In zijn nieuwe werk OMG zoekt fysiek theatermaker Igor Vrebac het antwoord hierop in de hedendaagse sportschoolcultuur. Het is een intense reis die uiteindelijk het midden houdt tussen extatische opluchting en sisyfusarbeid. (meer…)
