Op 17 september wordt de Prosceniumprijs uitgereikt aan De Nieuwe Toneelbibliotheek, tijdens het Gala van het Nederlands Theater. Sinds de oprichting 14 jaar geleden zijn er ruim 750 toneelteksten uitgegeven, gemiddeld meer dan één boekje per week. Ditte Pelgrom: ‘We hebben steeds alles volledig voor het veld gedaan.’ (meer…)
Bravoure, dacht je. Vrolijke bluf van een viertal overmoedige jonge theatermakers: Lisa Verbelen, Sanne Vanderbruggen, Judith de Joode en Benjamin Moen. Begin twintig waren ze toen ze debuteerden met BOG. Een poging het leven te herstructureren, een sprankelende voorstelling die precies dát deed: proberen greep op het bestaan te krijgen, met taal als belangrijkste tool. (meer…)
Van de tennisbaan aan de rand van Tilburg klinken de percussieve kreten en klanken van gemengd dubbel, maar er wordt niet getennist. De spelers van BOG doen een partijtje associëren. Ze mixen tennis en woordkunst, twee bijzonder absurde verschijningsvormen van menselijke cultuur, in het luchtige taalconcert TAL. (meer…)
Gisteren las ik ergens het woord ‘vrouwvriendelijk’. Ik had – misschien, of waarschijnlijk, omdat ik een man ben – nooit zo bij dat woord stilgestaan. Maar ineens realiseerde ik me hoe veelzeggend het is dat we in de Nederlandse taal wél een woord hebben verzonnen voor iets waarvan we vinden dat het aanpassingen vereiste voordat vrouwen er óók gebruik van kunnen maken, maar dat hetzelfde principe voor mannen – manvriendelijk – simpelweg niet bestaat. (meer…)
De theaterrecensent blijft thuis. De theaterzalen zijn dicht, maar het online aanbod staat wagenwijd open. In plaats van voorstellingen te bezoeken, zap ik de komende dagen lukraak langs registraties, live-streams en andere online-projecten. (meer…)
Als ik na de première op een late zaterdagnamiddag over winkelstraat de Meir in Antwerpen in de drukke menigte (het lijken wel mieren!) loop, zie ik een straatmuzikant met twee grote honden aan zijn voeten. Ze hebben plastic brillen op. Is er hier sprake van vermenselijking van dieren? Vinden die honden dat zelf wel leuk? Vragen die direct opborrelen na Dier, de eerste jeugdvoorstelling van Tom Struyf, gewoon omdat ze daar ook aan bod kwamen. (meer…)
BOG houdt een woordentocht, een lange woordentocht, een lange zoektocht naar dat korte verlichte moment, naar die minuut of seconde, naar dat moment dat ertoe doet, dat Uur U, dat in de filosofie het Kairos-moment wordt genoemd, als tegenhanger van de Chronostijd, de meetbare tijd die steeds verder en ononderbroken verder tikt. BOG is met reflecties in woorden, klank en beeld op zoek naar dat moment dat de fik in de pan laat slaan, dat moment waarop de waarnemingstijd stil kan staan. (meer…)
De lijn. De vier sprekende lichamen op een rij. Het is een soort mentale imprint die BOG. in mijn geest heeft gemaakt met hun eerdere werk. En sinds hun vorige, KID., waarin de lijn niet van mensen was maar van muur, wacht ik erop. (meer…)
