‘Het komt goed’, zingt het voltallige ensemble ineens aan het eind van De klokkenluider van Alkmaar en inderdaad: de kluwen aan uitwaaierende plotlijntjes is in een razendsnelle afwikkeling binnen een paar minuten weer volledig afgehandeld. Het is een exemplarisch slot: deze behoorlijk vrije, Alkmaarse adaptatie van Victor Hugo’s roman uit 1831 boogt niet bepaald op subtiliteiten of nuances. (meer…)