‘Jullie zijn het afvoerputje (…) ik kots op jullie, jullie ruiken naar bloed, zweet, kots (…) jullie zijn onze schaamstreek.’. Als Claire Madame naspeelt, gaat ze helemaal los. Het macabere spel tussen de meesteres en haar bedienden Claire en Solange komt in De meiden tot een gewelddadige climax. (meer…)
De 30e editie van het ITS Festival kent een nomadische vorm, maar liefst veertig voorstellingen zijn te zien in theaters door heel Nederland. Moos van Broek licht er de komende weken enkele uit. (meer…)
Een toneelstuk zie je altijd in de context van de actualiteit. Die actualiteit – zowel op maatschappelijk als persoonlijk vlak – resoneert onontkoombaar met het stuk en kantelt daardoor per definitie de blik waarmee je kijkt (of leest, want hetzelfde geldt natuurlijk voor het lezen van een toneeltekst). (meer…)
De premisse van De rattenvanger is helder: dit is een hoorzitting, en eentje met een belangrijk onderwerp ook. Hamelen heeft zich verzameld om eindelijk consequenties te verbinden aan die ene impactvolle gebeurtenis van twee jaar geleden: de kinderen die en masse uit de stad zijn vertrokken. (meer…)
‘Wat me niet breekt’ is de nieuwe toneeltekst van schrijver Joachim Robbrecht, die hij schreef voor regisseur Timothy de Gilde van toneelgroep DOX. De Gilde en Robbrecht hebben al een reeks voorstellingen voor en over de belevingswereld van jongeren op hun naam staan en lichten steeds andere thema’s uit. (meer…)
Toen Arthur Schnitzler in 1897 ‘Reigen’ (‘Reidans’) schreef, raasde een storm door het Weense geestesleven. Het sprookje van de liefde liep daarbij forse averij op. De seksuele revolutie van de jaren 1960 gaf dat sprookje de doodsteek. Sindsdien gaat het om de pure lust. (meer…)
In Wat me niet breekt (maakt mij niet noodzakelijk sterker) is het publiek de hoofdpersoon: Jimmy, opgegroeid in een klein huis in een edgy buurtje, moeder verslaafd, geen vader. Op zijn elfde wordt hij uit huis geplaatst en belandt hij in een gesloten opvang. Maar wat gepresenteerd wordt als een soort van oplossing, betekent in de praktijk gewoon nieuwe problemen. (meer…)
Regisseur Marcus Azzini maakt in het nieuwe seizoen van Toneelgroep Oostpool een voorstelling met choreografen Emio Greco en Pieter C. Scholten. In All Over – Acts of Love, een coproductie met ICK Amsterdam, creëren Greco en Scholten een choreografie op liefdesduetten van Hannah van Wieringen. De voorstelling toert vanaf oktober langs de schouwburgzalen. (meer…)
