Gekleed in lederhosen, op het hoofd een jagershoed met een veertje erop, doden twee zestigers de tijd in een berghut door elkaar verhalen te vertellen. Maar ze luisteren niet naar elkaar. Hoewel ze zich uitputten in vormelijkheden, zijn ze onderhuids vooral lomp en onbeleefd tegen elkaar. Toneelgroep Het Volk uit Haarlem brengt met Het vermoeden van Poincaré een kluchtig, naar het absurdisme neigend stuk in een statische voorstelling die maar niet grappig wil worden. (meer…)