‘Maar jij bent de baas. Wie ontslaat de baas?’ vraagt actrice Mathilda zich vertwijfeld af wanneer het nieuws haar bereikt dat regisseur Fabio wellicht ontslagen wordt. Het antwoord is droog en snedig: ‘De Raad van Toezicht.’ (meer…)
‘Maar jij bent de baas. Wie ontslaat de baas?’ vraagt actrice Mathilda zich vertwijfeld af wanneer het nieuws haar bereikt dat regisseur Fabio wellicht ontslagen wordt. Het antwoord is droog en snedig: ‘De Raad van Toezicht.’ (meer…)
Wie het werk van Jan Hulst en Kasper Tarenskeen enigszins kent, weet alvast dat als ze hun voorstelling Komt goed… noemen, het sowieso niet goed gaat komen. Het duo staat bekend om hun brutale en snedige theatertaal en onvoorspelbare plotwendingen die het meestal niet van subtiliteiten moeten hebben. In dit geval: een ruimtecapsule stort neer in een kleine grasvlakte in de bossen. Je kan je een bescheidener motorisch moment voorstellen. (meer…)
Het idee is goud waard (pun intended). Maar in plaats van een schatkamer aan over elkaar heen buitelende verhalen, is Geld voor goud vooral een (te) korte voorstelling over de wording van een vader en schrijver. (meer…)
In La pretenza, de nieuwste voorstelling van Jan Hulst en Kasper Tarenskeen, staat verlies centraal. De constant aanwezige kwetsbare ondertoon maakt het een van de meest gevoelige werken in het oeuvre van het makersduo. (meer…)
Zoals de titel al doet vermoeden waart er de hele tijd een ondefinieerbare dreiging door de nieuwe voorstelling van theatermakers Jan Hulst en Kasper Tarenskeen. Met hun volstrekt oorspronkelijke taal en off-kilter spelregie weten ze … Lees verder
Een grote nederzetting in de duinen waar helikopters constant overvliegen en een gecrashte auto rokend op zijn kant ligt. Voor een groot hek staan een tent en een uitkijktoren. Daarvoor drentelt Achilles (Thomas Höppener) verveeld … Lees verder
In het werk van theatermakers als Davy Pieters en Jan Hulst & Kasper Tarenskeen worstelen de personages veelvuldig met hun identiteit. Of liever, wij als toeschouwers worstelen ermee. De figuren kenmerken zich door een grote kunstmatigheid en lijken zelfs in hun oprechtste momenten verschillende, schijnbaar tegenstrijdige karakters in zich te verenigen. Waar schuilt de echte mens, de echte identiteit, achter deze figuren? De vraag blijft onbeantwoord. Juist de veronderstelling dat er een ‘de echte mens’ of een ‘echte identiteit’ bestaat, wordt juist door deze makers gelogenstraft.
Sinds najaar 2014 maakten Jan Hulst en Kasper Tarenskeen vijf voorstellingen waarin een wonderlijk soort ongein en spottend cynisme de boventoon voeren. Maar wat en vooral wie nemen deze twee hedendaagse, romantische antihelden in hun … Lees verder