Trajal Harrell is associate artist voor het Holland Festival 2025. De Amerikaanse choreograaf presenteert er onder meer het werk Welcome to Asbestos Hall. Een gelijknamig project zet hij op in Brussel en Zürich. (meer…)
Nadat ik in 1968 was afgestudeerd als eerste dramaturg van Nederlandaan het Instituut voor Dramatische Kunst en ik college ging geven, maakte Arthur Sonnen deel uit van een werkgroep over Brecht. Daar heeft hij mij mijn hele leven lang aan herinnerd. Altijd ten positieve: (meer…)
In de Nederlandse versie van The Second Woman, het uitputtende theaterexperiment van Anna Breckon en Nat Randall, speelde Georgina Verbaan tussen vrijdag 16:00 uur en zaterdag 16:00 uur honderd keer dezelfde afscheidsscène. Theaterjournalist Sander Janssens zat zo’n 18 uur in ITA. Conclusie: het is een interessant experiment, dat soms enerverend is, maar ook vaak domweg saai is om naar te kijken. (meer…)
Met The Romeo, te zien op het Holland Festival, graaft choreograaf Trajal Harell met Schauspielhaus Zürich Dance Ensemble in de geschiedenis van het dansen. Het werk laat zien hoe achter de dans als podiumkunst een lange, diep-menselijke behoefte schuilt om het lichaam ritmisch te bewegen. (meer…)
Twee oudere heren schuifelen de pauze in, terwijl de ene mompelt: ‘Wat zijn vrouwen toch gevaarlijk.’ Dat geldt zeker voor Carmen in Bizets opera, maar daar moet wel meteen aan worden toegevoegd: Wat kunnen mannen toch ongelofelijke sukkels zijn. (meer…)
De verwachtingen liggen hoog voor Flavia Pinheiro’s voorstelling The Unborn. De beschrijving over dit optreden op het Holland Festival is namelijk veelbelovend. ‘Magisch, betoverend, ritualistisch, helderziend perspectief’ – waarbij het gaat over de geesten van ongeboren kinderen. (meer…)
Op een nacht verdwaalt de Braziliaanse theatermaker Janaina Leite in een donkere straat. Boven een deur branden felle neonletters met twee Latijnse woorden erop. Ze besluit naar binnen te gaan, komt terecht in een zo goed als lege nachtclub: daar ziet ze haar vader die naar een paaldanseres kijkt. (meer…)
Wie als argeloze toeschouwer de solovoorstelling The Very Last Northern White Rhino bekijkt, ziet een uitstekende danser die met beweging en gebaren een reeks uiteenlopende sferen en emoties neerzet. Maar de discrepantie is groot tussen wat we feitelijk zien en horen, en de pretentieuze teksten in het programmaboekje. (meer…)
Op het Holland Festival speelt deze week ALFA, een meertalige voorstelling van Wunderbaum over vooruit- en in de achteruitkijkspiegel kijken. Als je in een auto zit, in een Alfa Romeo bijvoorbeeld, dan doe je allebei. Bovendien kijk je ook over de schouder, of er iemand naast je rijdt. (meer…)
