Het groeiend aantal sociaal-artistieke en educatie-voorstellingen stelt de kunstkritiek voor nieuwe uitdagingen. Voldoen de criteria die critici voor voorstellingen in de black box hanteren wel voor projecten waarbinnen met non-professionals is gewerkt, en waar het proces minstens even belangrijk is als het eindresultaat? (meer…)
Op een verder onversierd toneel staat theatermaker Hanna Timmers tussen een keramieken pitbull, een ouderwets ogende kroonluchter, een klein kantoorkastje, een straatlantaarn en een schuin oplopend huis. Met haar solovoorstelling Daar buiten de ring kijkt Timmers terug op de vier jaar dat ze journalistiek-artistiek onderzoek heeft gedaan naar de Lodewijk van Deysselbuurt in Amsterdam Nieuw-West. (meer…)
Na drieënhalf jaar neemt theatermaker Hanna Timmers afscheid van Theater van Deyssel, een minitheater in de gelijknamige Amsterdamse wijk van waaruit ze uiteenlopende theaterprogramma’s maakte. In de tiende en laatste editie van Radio van Deyssel zoekt ze met behulp van buurtbewoners naar een nieuw afscheidsritueel.
Nadat Marleen Hendrickx vanachter een gaasdoek de mythe van Hermaphroditus en Salmacis heeft verteld, betreedt ze voorzichtig de speelvloer. Wit hemdje, witte onderbroek. Ze oogt kwetsbaar. Haar blik lijkt een beetje angstig, maar heeft ook iets onderzoekends. Met een vleugje verwondering. Wat doe ik hier? Durf ik hier wel te zijn? Schielijk trekt ze zich weer terug. (meer…)
Het theaterproject Eerst zien dan geloven, dat in Den Haag werd opgezet, richt zich op het verbinden van de geloofsgemeenschappen en de seculiere bewoners van een wijk. De Amsterdamse editie werd echter onderbroken door de lockdown. Hoe creëer je verbinding als iedereen afstand moet houden? (meer…)
De komende editie van Theater Na de Dam wordt de laatste van Hanna Timmers. Vanuit de wens om ruimte te maken voor andere zienswijzen en stemmen, vertrekt ze als coördinator jongerenprojecten. Met TM blikt ze terug op tien jaren vol bijzondere en belangrijke ontmoetingen tussen jongeren én tussen de verschillende generaties. (meer…)
Troost, zorg, ritueel, aanraking, verbinding, het zijn ingrediënten van een steeds bredere beweging in de kunstwereld. Zo richt een groeiend aantal kunstenaars zich op inclusieve kunst die ruimte creëert voor heling, solidariteit en traumaverwerking in een wereld die permanent in crisis is. Hoe doen ze dat? (meer…)
Net als eind jaren zestig zijn kunstenaars op zoek naar maatschappelijk engagement – al gebruiken ze soms andere woorden. Wat als je met de begrippen van toen het huidige seizoen bekijkt? Dan valt bijvoorbeeld op dat de kunstenaars van nu niet de verhalen van anderen brengen, maar die van henzelf. (meer…)
Het is december. In studio 2 van Internationaal Theater Amsterdam zitten verspreid door de ruimte 22 gespannen jonge Amsterdammers met hun rug naar de deur, een lege stoel tegenover zich en naast zich een krukje met daarop een stapel kaartjes, water en een tompouce. Ze wachten op het moment dat iemand op die lege stoel komt zitten. Ze weten alleen een naam: Chiel, Meikina, Nathalie, of Roy. (meer…)
