De kleine zaal van Theater Bellevue binnenlopen voor een lunchpauze-voorstelling-première aan het begin van een zonnige middag, voelde als een weldaad. Zoals theaterromantici het tijdens de corona-sluiting vaak uitriepen, was hier het ware dij-aan-dij aanwezig. Toeschouwers zochten tussen het dichtopeengepakte publiek naar de laatste plaatsjes. Vanaf die plek zagen ze van heel dichtbij de voorstelling, ingeklemd tussen techniektafel en vloer, tussen de actrice en het decor dat zelf een speler werd.