Hij speelde een thuiswedstrijd in Het Zonnehuis in Amsterdam-Noord, dat is waar. Ton Meijer is daar opgegroeid, in Tuindorp Oostzaan, vlakbij het Zonneplein, daar hoorde hij zijn eerste operamelodieën, in z’n eentje, bij z’n ouders op zolder en hij verloor er zijn onschuld. Nu is hij terug met drie jonge zangers, een dozijn musici en nog veel meer operamelodieën. (meer…)
De Australische regisseur Barrie Kosky is ongemerkt bezig aan een Puccini-trilogie bij De Nationale Opera in Amsterdam. De tamelijk hartstochtelijke opera’s hebben verder niet veel met elkaar te maken. Maar zijn uitgesproken nieuwe aanpak is wel al duidelijk. Voor hem geen sentimentele of romantische Puccini (1858-1924). (meer…)
De opera Tosca van Giacomo Puccini is van 1900 en speelt honderd jaar eerder, in Rome, in de Napoleontische tijd. De Australische regisseur Barrie Kosky heeft deze populair en tamelijk gruwelijke opera niet willen zien als een negentiende-eeuws melodrama, maar als een vroeg twintigste-eeuwse, misschien zelfs een eenentwintigste-eeuwse muziektragedie. (meer…)
Tosca is al de tweede groots opgezette, internationale voorstelling van regisseur Celil Toksöz (Theater Rast) die hij samen met acteurs, zangers en muzikanten van het Stadstheater in Diyarbakir (vandaag onder de naam Amed Şehir Tiyatrosu) maakt. Net als bij zijn Hamlet uit 2012 zet hij de Koerdische taal en muziek weer centraal, want decennialang waren die in zijn geboorteland Turkije verboden. (meer…)
Regisseur Corina van Eijk maakt met haar Opera Spanga al dertig jaar sterke, verrassende, populaire operavoorstellingen in de weilanden van Zuid-Friesland, vaak in een open tent met uitzicht op een dijk, koeien, schapen, een overvliegende ooievaar. Voor dit jubileum wordt een combinatie gespeeld van twee korte opera’s, eigenlijk smartlappen, het overbekende Pagliacci van Ruggero Leoncavallo uit 1892 en het minder bekende Il Tabarro van Giacomo Puccini uit 1918. (meer…)
De opzet is bij voorbaat heel interessant. De opera Turandot, Puccini’s laatste, uit 1924, wordt geconfronteerd en aangevuld met de oerversie van het verhaal over de prinses die honderden pretendenten laat onthoofden, voordat zij de ware liefde vindt. (meer…)
Het komt als een schok: Madama Butterfly is naar hedendaagse normen geen ‘madama’, maar een meisje nog, ze is vijftien jaar. Vol trots zingt de titelheldin uit Puccini’s zevende opera uit 1904 haar geliefde toe, de Amerikaanse marineluitenant Franklin Benjamin Pinkerton. Hij schat haar twintig, daarna tien en zij geeft het uiteindelijke antwoord. Madama Butterfly is verliefd op deze man uit het grote land in het westen, en ze is blij dat zijn liefde haar verlost van een betrekkelijk uitzichtloos bestaan als geisha. (meer…)
The Fat Lady ontleent zijn naam aan de bekende uitdrukking: ‘It ain’t over till the fat lady sings’. Maar dikke dames zingen bij deze operagroep gewoonlijk geen Wagnerrollen. Het zijn vaker piepjonge zangers. De groep is nog geen vijf jaar oud en daarmee de allerjongste van de vele sympathieke kleine opera-ondernemingen die op het ogenblik overal in Nederland te vinden zijn. (meer…)
