‘We zijn er. Dat is wat telt.’ Met die liefdevolle constatering opent de voorstelling Leven van George Tobal en Adam Kissequel. Daarin moeten twee vrienden vrede sluiten met elkaars en hun eigen onvermogen, geen geringe premisse. Het is een mooi, intiem portret over vriendschap, over tekortschieten, over loslaten en vasthouden. Over dat wat telt: leven en dood. (meer…)
Hoe ga je als maker om met een negatieve recensie? In de aanloop naar het themanummer over theaterkritiek van Theaterkrant Magazine dat op 26 februari verschijnt vroeg theatermaker Marlies Bosmans dat aan vier collega’s. Als tweede George Tobal, acteur, schrijver en regisseur bij George en Eran Producties
(meer…)
Ze proberen beiden persoonlijke geschiedenissen universeler te maken, filosoof Stine Jensen en theatermaker George Tobal. En ze zijn het ook hierover eens: inmiddels zou het maatschappelijk debat meer nog dan over diversiteit, over inclusie moeten gaan. Het tweede deel van een serie, geïnitieerd door de NAPK. (meer…)
Flarden van een droog steppelandschap trekken steeds sneller op het achterdoek voorbij. Langzaam vervagen de beelden in het drieluik. Kleuren trekken weg uit de zinderende aarde. Dan gaat de duizeligmakende rit over in een grijs decor vol elektriciteitsmasten. Het zouden vage herinneringen kunnen zijn aan een haastige vlucht uit een warm Arabisch land. (meer…)
Het straatbeeld wordt steeds diverser en binnen het theater kijkt een wit publiek naar witte acteurs. Althans, dat is het geijkte beeld. Geleidelijk komt hierin verandering en gezelschappen als Internationaal Theater Amsterdam en Het Nationale Theater beschikken over een gevarieerder ensemble. Urban Myth is al langer een hoofdstedelijk gezelschap dat, zoals de groep het formuleert, ‘acteurs van kleur’ op het toneel brengt. (meer…)
In Kinderen van Aleppo vertolkt George Tobal drie studenten die zich aansloten bij de Arabische Lente in Syrië. Hoewel het stuk als muziektheater niet weet te overtuigen biedt het een intieme en pijnlijke blik op het ontstaan en falen van een revolutie. (meer…)
‘Het leven zou tragisch zijn als het niet zo komisch was’, schreef astrofysicus Stephen Hawking. En hij had recht van spreken met zijn geniale geest in zijn verminkt lichaam. George en Eran doen hetzelfde in deze voorstelling: lachen op het slagveld van de diversiteit. (meer…)
