Het klinkt misschien cru maar soms kun je je verheugen op het weerzien met een dode man. En dat op Paaszaterdag – hoe symbolisch. Daar hing hij met bebloede borstkast, onderuitgezakt in zijn stoel. Om vervolgens scène na scène delen van zijn leven op te zien ploppen, flarden van herinneringen aan de wanen van zijn lief, de dood van een baby, de sprong over een reling. (meer…)