Het is alsof regisseur Lotte Lohrengel en componist Fabian van der Dussen een dealtje hebben gesloten met de natuur. Als tegen het eind van de voorstelling Vonk de wind, die tot die tijd al voortdurend nadrukkelijk van zich heeft laten horen, aanzwelt tot stormkracht, voegt een machtig ruisen zich bij de soundtrack. (meer…)
Het optimisme vooraf was hartverwarmend, maar opbeurende woorden als ‘het festival is groener’ en ‘het programma zit als vanouds vol met muziek, theater, literatuur en kunst’ konden niet verhullen dat FestiValderAa een behoorlijk aderlating heeft moeten ondergaan. (meer…)
Het begon vorige week donderdag met noodweer, vervolgens verbood vrijdag Staatsbosbeheer op de valreep een voorstelling, was er zaterdag een norse boswachter die op staande voet een vergunning eiste (‘binnen tien minuten!’) en weigerden de pinautomaten ’s avonds dienst. (meer…)
Hoe organiseer je deze dagen een festival als je geen zin hebt in gedoe met testen, gezondheidsverklaringen en vaccinatiebewijzen? De oplossing van FestiValderAa in het Drentse Schipborg was even simpel als ingenieus: trek het publiek uit elkaar, verdeel het in overzichtelijke groepjes en laat het fietsen en wandelen. De fietsers doen Fietsevalderaa, de wandelaars Voetevalderaa. Voilà: een theaterfestival in coronatijd. (meer…)
Het klimaat, robotisering, privacy: als theatermakers met deze thema’s aan de haal gaan levert het steevast voorstellingen op waarin duistere toekomstvisioenen de toon zetten. Dat begint vaak al met de titel. Vis à Vis hield het nog neutraal door hun voorstelling simpelweg Robot te noemen maar wat te denken van deze voorstellingen die ik de afgelopen weken (op Oerol) ook zag: Naar de maan of naar de haaien, Technostalgia, Eindgebruiker. Eerder dit seizoen bracht Club Guy & Roni, onder verwijzing naar Huxley’s dystopische roman, al Brave New World 2.0. Sneu voor al die makers dat de titel Black Mirror al vergeven is, anders had die ook zeker hoge ogen gegooid in de speurtocht naar defaitistische titels. (meer…)
