90’s vs 20’s, de nieuwe voorstelling van BonteHond, heeft een geweldig uitgangspunt: de wederzijdse verachting van de muzieksmaak van kinderen en ouders. Wie heeft zich als kind niet voor de smaak en het gedrag van zijn ouders geschaamd? Welke ouder heeft geen hoofdpijn gekregen van de commerciële troep waar hun kinderen fan van zijn? (meer…)
Na anderhalf jaar coronavertraging is de megalomane Iliasbewerking van Noël Fischer bij HNTJong eindelijk te zien. De marathonvoorstelling verzandt na een adembenemend fris eerste bedrijf in een stroperig gevecht tussen traditie en vernieuwing, maar weet zichzelf met de sterke slotakte uit het moeras te trekken. (meer…)
Tongen, tongen! Hoopvol staat de dochter naast de boksring. In het midden haar vader en moeder. Ze dansen, teder, passievol. Maar tongen? Nee, dat is er toch echt niet meer bij. Verslagen kijken ze hun dochter aan. Ze weet toch wel wat er onherroepelijk staat te gebeuren? In En de winnaar is…, een voorstelling voor publiek vanaf tien jaar, draait het om een vechtscheiding. In het begin word je nog even aan het twijfelen gebracht door de bokshandschoenen, de boksring, het enthousiasme van de drie spelers. Maar al gauw blijkt: dit is niet leuk. Voor geen van drieën. En of er een winnaar is? (meer…)
Een man en een vrouw lijsten alle voorwerpen op uit hun huis. De grote lenteschoonmaak, een aanstaande verhuis of een boedelscheiding? Hoe dan ook: naast de brokstukken van hun servies lijkt ook hun relatie toe aan een lijmbeurt. (meer…)
Niks kun je meer maatschappelijk verantwoord nuttigen tijdens het kerstdiner. Aldus de ober tegen het gezin dat in zijn restaurant komt eten. Biggetjes zijn zielig. Koeien ook, ze worden steeds opnieuw zwanger om de melkproductie op gang te houden. En van palmolie krijg je kanker. Zo neemt comedy-groep Boesjans de verplichting tot duurzaam consumeren op de hak in de kerstvoorstelling Boesjans vreet zich vol. (meer…)
‘Papa, ben je er nog?’, vraagt de dochter aan de andere kant van de wereld aan haar vader. Na enkele secondes stilte, antwoordt hij: ‘Ja, ik ben er.’ Het is het ontnuchterende, bijna te kleine slot van Over de natuur van de dingen. (meer…)
Home is where the ass is – prijkt in cosy letters op de achterwand. Met vuig genoegen heet Gingerella haar publiek, ‘the poor children of normality’, welkom in haar huiskamer annex dome of assholism. … Lees verder
Besta je wel als niemand je ziet? Sinds de negentiende-eeuwse sofa van Freud weten we dat een mens die zich onvoldoende gezien voelt een grote kans maakt om ongelukkig te worden. Meer dan honderd jaar later wordt het misschien tijd om te discussiëren over de definitie van ‘onvoldoende’. De liefde van een vader of moeder is een evident noodzakelijke voorwaarde, maar wat met de blik van verderafgelegen figuren als vrienden, kennissen, Facebookvrienden, volgers? Hoeveel volgers en hoeveel likes zijn ‘voldoende’ om dat in wezen erg natuurlijke verlangen naar aandacht te stillen? (meer…)
