‘Ik ben ziek. Het lukt me niet. Ik ga het niet doen.’ Het was weer zover; een creatief proces blokkeerde and this woman went nuts. De wet van Murphy bepaalde dat de verhuizing naar een niet-af huis samenviel met baby die tandjes kreeg en een voordracht die af moest. Tussen het uitzoeken van gordijnen (de hel) en het verschonen van luiers, probeerde ik ruimte te creëren in mijn hoofd. Want het moest goed zijn. Stel je voor; de afgang als het niet oké zou gaan. De schaamte. De algehele teleurstelling. Helaas kon ik het me allemaal heel goed voorstellen naarmate de deadline naderde, waardoor de nachten steeds korter werden. (meer…)
TM artikel