‘’t Leven op zee is geen vertelsel – Door ’n duimsplankie zijn ze van de eeuwigheid gescheijen’: actrice Manja Topper van Dood Paard is Knier, dus niet Kniertje, in ‘het spel van de zee’ ofwel Op hoop van zegen (1900), het grootse sociaal-realistische toneelstuk van Herman Heijermans. Ze spreekt de woorden gelaten en ijzig uit, verweesd bijna. (meer…)
Wat is geluk? Het idyllische leven van de bewoners van het zanderige Hof van Eden wordt wreed verstoord als Eva in een moment van onbedachtzaamheid toch die appel van de boom rukt. In Paradijs Aan Het Einde – Een clusterfucking oorsprongssprookje van Bijbelse proporties, het derde deel van de onvolprezen Privilege-trilogie van Collectief Blauwdruk, leidt het tot een drama van Bijbelse proporties. (meer…)
Theatermaker Emma Linssen baseerde La grande finale op haar masterscriptie Filosofie, waarin ze de rol van de dood in het werk van Sartre en Heidegger vergeleek. De voorstelling komt pas echt tot leven als de emoties onder de redevoeringen aan de oppervlakte komen. (meer…)
Ze wordt soms flink gemarginaliseerd, Charlotta Ivanovna. Een excentrieke gouvernante, een nar-achtige, die maar afleidt van het centrale drama: de teloorgang van de kersentuin en het ongerief van de illustere hoofdpersonages die krampachtig vasthouden aan het oude landgoed. (meer…)
Vierhonderddertig jaar nadat de Britse dichter Christopher Marlow The Tragical History of Doctor Faustus in rijmloze verzen neerpende, bewerkte regisseur Zephyr Brüggen en spelers Martijn Nieuwerf en Dinda Provily deze Elizabethaanse tragedie voor Karavaan Festival. Het resultaat is een rijk ont-scheppingsverhaal met een sterke balans tussen bloemrijke en gestileerde taal. (meer…)
Festival Karavaan organiseert met Expeditie Poldermeesters een theatrale fietsroute door het Noord-Hollandse polderlandschap. Onderweg zijn er twee locatievoorstellingen te zien die zowel in vorm als in kwaliteit ver uit elkaar liggen: een moderne Faust-vertelling en een kolderieke levensles waarvan het de vraag is hoe serieus we die moeten nemen. (meer…)
In De Grote puntje puntje show gaan de vijf makers en spelers in iedere editie op zoek naar antwoorden rond een bepaald onderwerp. Het levert een luchtige en vermakelijke sketchshow voor kinderen op, waar de moraal net iets te dik bovenop ligt. (meer…)
In Lizzy & de Bacchanten plakt de kersvers afgestudeerde regisseur Zephyr Brüggen (AHK) twee stukken aan elkaar. Wat ze gemeen hebben is het thema revolutie. In een verleidelijk swingende, avondvullende happening vol verrassingen bestudeert ze de macht van een groep. Wat aanvankelijk een vrolijk feest lijkt, eindigt in desillusie. (meer…)
Vorige week ging het Amsterdamse Fringe Festival weer van start. ‘Fringe’ staat bekend als het meest avontuurlijke festival van Nederland, waar jonge makers hun eerste stappen zetten en bezoekers van het ene experiment in het andere vallen. Op zijn vierde festivaldag zag Marijn Lems middeleeuwse taaltovenarij en empathie voor Sisyfus. (meer…)
Het Amsterdamse Bostheater telt meer dan alleen het grote theaterpodium, ofwel de Grote Zaal. Erachter ligt de zogenoemde Kleine Zaal, een amfitheater met aflopende trappen. In de zomer van 2013 zag ik daar Sander Plukaard en Yara Alink in een schitterende versie van Who’s Afraid of Virginia Woolf? Vanaf dat moment leek het geheimzinnige, duistere bos rondom het grote podium ontdekt voor kleinschalige voorstellingen. (meer…)
