Een groot, rood vlak, met een blauwe en een gele strook aan de zijkanten fungeert als achterdoek. Het is een kopie van Barnett Newmans Who’s afraid of red, yellow and blue III. Daan van Bendegem komt op en legt een stanleymes op de grond. Is het nu afwachten tot hij het doek aanvalt? (meer…)
Bovenin de houten Theatertoren van de Parade bevindt zich een bijzondere verzameling spullen: van de straat geplukte huishoudelijke voorwerpen, instrumenten, kinderspeelgoed. Alles is met elkaar verbonden in een wirwar van touw en katrollen. Er lijkt op het eerste gezicht geen logica in te zitten, maar Ruta van Hoof heeft alles tot in de puntjes uitgedacht. Zo komt haar kinderdroom op de Parade tot leven. (meer…)
Fijn dat operatheater als ondervertegenwoordigd genre op de Parade met deze toegankelijke pretvoorstelling toch wordt opgepikt. In Händel Goes Tinder vallen fragmenten uit opera’s van Händel samen met een nietszeggend plotje over een standaardtwintiger die – half uit verveling, half uit nieuwsgierigheid – de liefde van haar leven tracht tegemoet te swipen. Zo ontmoeten eenentwintigste-eeuwse beslommeringen en de achttiende-eeuwse muziek elkaar op het snijvlak van soapy comedy en opera. (meer…)
Hoewel hun meest recente programma Voorlopig voor altijd geprezen werd om de slimme samenhang die de uiteenlopende sketches bij elkaar hield, is er voor deze Paradevoorstelling niet voor een rode draad gekozen, maar voor een uitwaaierende afwisseling aan liedjes en (muzikale) sketches. Het cabaretduo van Martine Sandifort en Remko Vrijdag levert een dik half uur aan meligheid af, met volop herkenning voor de trouwe fans die zich op de banken verzameld hebben. (meer…)
Peter van Til is een wat slungelige jongen, geboren in Eelde-Paterswolde. Hij verzamelde – net zoals iedereen destijds waarschijnlijk – alles van Looney Tunes. Het contrast kan haast niet groter: naast hem staat Lee-Ursus Alexander, geboren te Kaap van Storms. De één een Drentse spoken word-artiest, de ander een Zuid-Afrikaanse rymkletser. Samen gaan ze op zoek naar hoe divsersiteit juist kan verbinden. Want het idee dat je verschillen zou moeten overbruggen, benadrukt volgens hen juist het onderscheid. (meer…)
Carry/Jump/Catch van Club Guy&Roni’s Poetic Distaster Club is precies wat de titel doet vermoeden. In drie episoden dragen de performers elkaar, springen met elkaar en vangen elkaar op. Tezamen wordt het een ritueel waarin de acht dansers een steeds hechter collectief vormen en hun publiek meenemen in hun concentratie. (meer…)
Seks met een oudere vrouw, een trio of indringend aangekeken worden door presentator Oscar Kocken: het zijn zomaar een paar seksuele fantasieën die Paradebezoekers hebben opgeschreven voor Yes, Please! LIVE, een lopend onderzoek van Stichting Nieuwe Helden. (meer…)
Tijdens Het Clean Pete Journaal op de Parade gaat popduo Clean Pete ter plekke op zoek naar andere kunstenaars. Gedurende de voorstelling trekken ze een willekeurige pianist uit de zaal, even daarvoor vroegen ze een toeschouwer live een portret van hen te maken. Want, zoals Loes Wijnhoven zingt: ‘Ik wil een kunstenaar, die iets van mij kan maken.’ (meer…)
