‘Natchav’, zo wordt ons even van tevoren verteld, is Romanes voor ‘ga weg, ren weg’. Natchav laat zien dat je voor het behoud van je recht op vrijheid, soms moet wegrennen, ontsnappen. ‘Het is een manifest van de vrijheid.’ (meer…)
‘Natchav’, zo wordt ons even van tevoren verteld, is Romanes voor ‘ga weg, ren weg’. Natchav laat zien dat je voor het behoud van je recht op vrijheid, soms moet wegrennen, ontsnappen. ‘Het is een manifest van de vrijheid.’ (meer…)
Dansen wordt aangemoedigd bij The Fairy Queen van Opera Compact. In Heerlens poppodium De Nieuwe Nor bekijken de meeste toeschouwers het gestuntel van Hermia, Helena, Demetrius en Lysander vanaf staanplaatsen, op gelijke hoogte met de barokband. (meer…)
‘Wij zijn PANDA, dit is Koe’, zo introduceert theatermaker Nina Willems, mede namens de Heerlense schrijver en dichter Merlijn Huntjens, de audiowandeling door het Imstenraderbos en de weilanden van de boerenfamilie Huynen. Tijdens het beeldend theaterfestival Cultura Nova in Zuid-Limburg neemt Willems twee weekenden lang een groep wandelaars op sleeptouw om de (lichaams)taal van koeien te leren kennen. (meer…)
Hoogbouw op de achtergrond, basketbalveldje op de voorgrond en stroken groen aan de zijkant. Een beter buitenpodium voor de muziektheatervoorstelling Den Blok, of de man die niemand miste lijkt ondenkbaar. (meer…)
Martin Zimmermann is weer in Nederland! De Zwitserse choreograaf, acrobatisch danser, performer, vermaard om zijn spektakels met artiesten uit ander culturen, een artiest die buiten de lijntjes kleurt, de grenzen opentrekt tussen dans, circus, performance. Virtuoos, humoristisch, ontroerend. Dat laatste is zijn Danse Macabre niet geworden. (meer…)
Iedereen vraagt steeds naar haar verhaal, wie ze is, waar ze vandaan komt, waarom ze hier is, wat ze heeft meegemaakt, waarom die rare naam. Vooral instanties willen dat weten, administratie, nieuwe contacten. Met ‘Fuck it!’ schreeuwt ze haar ergernis daarover uit. De vraagt blijft. (meer…)
Daar staan ze, man en vrouw, op een wit vierkant met daarrond mensen die hun aankijken. Hij vraagt zich, heel terloops op de parking van de Ikea, af of een kind op de wereld zetten, geen goed idee is. Zij reageert fel, twijfelt even hard, praat zichzelf goed, maar dan weer niet. Hij volgt haar redenering, dikt de argumentatie aan, haalt zichzelf onderuit. Er ontspint zich een vlammend spel van scherpe dialogen. (meer…)
Op het podium staat vooraan in het midden een goudgekleurde waterfles. De belichting geeft de plastic fles een zweem van rijkdom. Een vrouw komt op, blijft stilstaan bij de fles, kijkt een tijd naar het publiek. Dan neemt ze de fles en drinkt gretig. (meer…)
Een man ligt op het schuine dak van een houten hut. Hij roept een langgerekte ‘hey’ en ‘ho’. Zijn geschreeuw krijgt echo’s, galmt in de ruimte. In dat ene beginbeeld zit de volle eenzaamheid van het personage. Een gevoel van onmacht, van onbegrepen zijn door de omringende wereld, een existentiële eenzaamheid die door merg en been gaat. (meer…)