De Nederlandse Reisopera gaat Die Zauberflöte niet geënsceneerd, maar in een semi-concertante versie uitvoeren. Dat maakte het gezelschap gisteren bekend. Personele onderbezetting en de omvang van de geplande productie liggen ten grondslag aan deze beslissing. (meer…)
Een brekebeen eersteklas, zoveel is wel duidelijk. Hij komt zeiknat op, ondanks het feit dat hij een paraplu bij zich heeft, en binnen één minuut heeft hij zich bezeerd aan die plu, is het ding naar zijn gallemiezen en ligt hij bijna plat op de vloer nadat hij gestruikeld is over een oneffenheid. (meer…)
‘Ek blaas ni wit die winti mee, die winden follo mi.’ Tegen een panoramisch uitzicht van strand, Noordzee en een felle avondzon, lijdt een kapitein schipbreuk. Niet alleen zijn vaten vol vervuilde olie gaan verloren, ook zijn eigen, vrij abjecte idealen gooit hij na een hallucinante koortsdroom op de valreep overboord. (meer…)
Wie met enige regelmaat op een strand te vinden is ergens aan de Atlantische Oceaan, of dat nu bij IJmuiden is of in Lomé (West-Afrika), kan het niet ontgaan zijn. De zeeën verworden in rap tempo tot snelwegen voor reusachtige containerschepen die in onafzienbare files opdoemen aan de horizon, zo ver het oog reikt. (meer…)
Ben je een grijze muis en huil je mee met de wolven in het bos? Of weiger je een radertje in de machine te zijn, toon je lef en kies je je eigen pad? Vragen die beeldend en vocaal centraal staan in Lev, waarbij Theater Sonnevanck niet alleen samenwerkt met Silbersee maar ook met het koor Consensus Vocalis. Het resulteert in avontuurlijk muziektheater voor iedereen vanaf zes jaar. (meer…)
Het een van de meest iconische beelden uit de filmgeschiedenis: de close-up van Janet Leighs gezicht, liggend op de badkamervloer. In de nieuwe productie van Die tote Stadt wordt deze still uit Hitchcocks Psycho metersgroot geprojecteerd direct nadat Paul Marietta gewurgd heeft met de vlecht van zijn overleden vrouw. Duidelijker kan haast niet, maar de hele enscenering is een ingenieus spel met wat echt is en wat waan, met opera en filmgeschiedenis. (meer…)
De nieuwe productie van Tosca van de Nederlandse Reisopera begint zeer ongebruikelijk met enkele gesproken zinnen waarin een politiefunctionaris de opdracht krijgt beelden uit de Sant’ Andrea della Valle van eerder die dag terug te spelen. Ruim twee uur en veertig minuten later eindigt de opera onverwacht op gebruikelijke wijze met de sprong van Tosca. In die honderdzestig minuten zien we een spel met waarneming en tijd, gefilmd beeld en live handeling dat intrigeert maar lang niet altijd overtuigt. (meer…)
Voor de ogen van koning Willem Alexander, aanwezig op het zestigjarig jubileumfeestje van de Nederlandse Reisopera, blies Cio-Cio-San haar laatste adem uit. Wat vooraf ging aan deze daad van zelfdoding (het dramatisch hoogtepunt van Puccini’s … Lees verder
