‘Ik ken weinig mensen waarbij de afwezigheid van elkaar zo’n grote invloed heeft gehad op beider levens.’ Deze even nuchtere als pijnlijke constatering wordt bijna achteloos uitgesproken door Pointer, een van de twee personages in Letters zijn mijn vrienden, de nieuwe toneeltekst van Maria Goos. (meer…)
‘Hoop op een half uur in de hemel, voor de duivel weet dat je dood bent’, is een oud Iers gezegde, dat in het aftandse huishouden van Maureen en haar moeder Mag op een tegel aan de wand hangt. Ze wonen bovenop een heuvel net buiten Leenane, een godvergeten dorp – ver verstopt in West-Ierland – dat geteisterd wordt door leegloop en werkeloosheid. Wie wil werken gaat naar Engeland, of beter nog: Amerika. Leenane: geen plek voor hoop of dromen. Toch wordt Maureen voor even verleid te fantaseren over een beter leven. (meer…)
Vijftig jaar geleden deed Jan Wolkers de gemoederen hoog oplopen met Turks Fruit. Hummelinck Stuurman viert het met een theaterbewerking die nergens stof doet opwaaien, maar wel een aantal accenten verschuift. Zo is Olga zelf aanwezig om deze mannenfantasie van repliek te dienen en schuilt er een onverwachte dramatiek achter haar burgerlijke ouders. (meer…)
De locatie is een vrij gebied tussen cultuur en natuur. Je fietst de stad uit, je passeert het Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis. De cultuur ligt vanaf nu achter je. De gebouwen, die zojuist nog … Lees verder
