Als je Selma Visscher een beeld van zichzelf hoort schetsen, krijg je een beetje met haar te doen. Als kind sliep ze op de overloop, achter een gordijn, want met een moeder en drie broers waren de slaapkamers op. En de Renault Clio was ook maar vier-persoons, zodat Selma op de achterbank tussen haar broers op een kussen werd geperst. (meer…)
De 57e editie van het Cameretten Festival is gisterenavond gewonnen door BRO’S. Het duo ging er in de Koninklijke Schouwburg in Den Haag zowel met de Vriendenloterij Juryprijs als met de Publieksprijs vandoor. De overige finalisten, Daveson Ignatia en duo Molly en Esmee, stonden met lege handen, want de jury zag niet voldoende potentieel om ook nog een persoonlijkheidsprijs uit te reiken. (meer…)
Thjum Arts was vrijdag de grote winnaar van de 55e editie van het Cameretten Festival. In het nieuwe Luxor Theater in Rotterdam ging hij met zowel de jury- als publieksprijs naar huis. Michèlle Schimscheimer won de persoonlijkheidsprijs. (meer…)
Wat onderscheidt Andries Tunru van de massa? Die vraag wil Tunru graag beantwoorden in zijn debuutprogramma Vlees, vis, wal en schip. Hij is half Indonesisch en als een gerecht uit een wok met ‘wok hei’. Deze ‘adem van de wok’ zijn alle smaken die ooit in die pan zaten en worden doorgegeven aan de volgende gerechten. (meer…)
Het boekje ‘Meevallers’ in haar leven is klein en dun. Daarentegen is het exemplaar waarin haar ‘Tegenvallers’ staan opgeschreven dik, groot en zwart. Janneke de Bijl, debuterend op het grote cabaretpodium met Zonder zin kan het ook, weet niet zo goed wat ze met zichzelf en het aardse bestaan aan moet. (meer…)
Als er één ding niet Rotterdams is aan Patrick Laureij, dan is dat die uitdrukking waarmee de stad haar hardwerkende imago verkoopt: ‘niet lullen maar poetsen’. De stand up-comedian Laureij, geboren ‘op Zuid’, lult dat het een aard heeft en poetst niks. Bijna niks dan, want over zijn eigen imago haalt Laureij in zijn tweede avondvullende voorstelling met de even grootsprakerige als spottende titel Nederlands Hoop nog wel een doekie. (meer…)
‘Keihard lachen’ is al jaren de leus van Cameretten, het oudste cabaretfestival van Nederland. Dus de jury van de 53ste editie had, mocht dit ook voor haar een criterium zijn, zaterdagavond een makkie: te lachen viel er maar om één finalist. En daar was het publiek het mee eens. Hij won dus Jury- en Publieksprijs: Chris Verlaan. De Persoonlijkheidsprijs is dit jaar niet uitgereikt. (meer…)
Een cabaretier met zelfspot kweekt bijna automatisch sympathie bij het publiek. Zo bezien is het niet vreemd dat Alex Ploeg vanaf het begin van zijn eerste avondvullende voorstelling Ultimatum een hoge gunfactor heeft. Hij opent de show met een ironisch liedje over zichzelf in de derde persoon, waaruit het beeld oprijst van iemand die graag de toffe jongen uithangt, maar eigenlijk nogal een loser is. Deze antiheld vormt vervolgens de rode draad van de avond. (meer…)
Victor Luis van Es is naar eigen zeggen nogal van het ‘halvige’. Bij zijn rijles kwam hij wel altijd braaf opdagen, maar hij deed niet echt zijn best. En hij probeert wel van alles uit in het leven en de liefde, maar gaat hij ooit ergens volledig voor? Deze levensvraag weet Van Es in zijn eerste avondvullende soloprogramma Stille strijd op een mooie manier te koppelen aan zijn afkomst en zijn seksuele geaardheid. Dat leidt tot een sterke, persoonlijke voorstelling, waarin Van Es’ talent voor het vertellen van verhalen goed tot uiting komt. (meer…)
