‘Een zwaartepunt in het festivalprogramma is wat ik het urban momentum zou willen noemen: na een ontwikkeling van veertig jaar is de urban dans uitgegroeid tot een vaste grootte als podiumkunst.’ Aldus Stacz Wilhelm, de nieuwe artistiek leider van Korzo producties & CaDance in zijn inleiding tot de negentiende editie van het Haagse dansfestival. (meer…)
Een fris en eigenzinnig geluid tijdens het CaDance festival komt van choreograaf, filmmaker en performer Dunja Jocic. Zij was in vele dans- en theatervoorstellingen in Nederland en Servië te zien, maar maakt ook al een aantal jaren eigen werk. (meer…)
Nee, niet zoals bij de automatische loopband op Schiphol. Dat gaat alleen over jouw eigen step. Hier gaat het niet om een behoedende waarschuwing, maar om een aankondiging, een in opmars zijnde. Mind Ur Step is een tweejarig uitwisselingstraject tussen vier landen om urban dance en choreografisch (hiphop) talent in het theatercircuit te ontwikkelen en op de kaart te zetten. In het traject gaat aandacht uit naar hoe je te organiseren, hoe je artistieke zeggenschap en vakmanschap ontwikkelt. (meer…)
Dansmakers Christiaan De Donder en Sedrig Verwoert hebben vrijdag de eerste Leo Spreksel Award ontvangen in het Haagse Korzo Theater tijdens CaDance. De aanmoedigingsprijs voor jong en divers danstalent wordt iedere twee jaar door Leo Spreksel zelf uitgereikt. De winnaar krijgt een residentieplek in het productiehuis van Korzo. (meer…)
Sarada Sarita kreeg van het Fonds Podiumkunsten de status van Nieuwe Maker en ontwikkelt haar talent onder de vleugels van ISH Dance Collective. In het Haagse dansfestival CaDance kreeg ze de kans om een choreografie te maken met zes dansers. Ze laat zich inspireren door vogueing en waacking en maakt goed gebruik van de beeldende kwaliteiten van al die lijven. Vooral van hun armen. (meer…)
Amos Ben-Tal danst graag out of the box en doet dat in Seconds in een kubus. Zijn groep heet niet voor niks OFFprojects: hij komt nooit zomaar met choreografie, maar laat die samengaan met andere disciplines, zoals beeldende kunst of Spinvis (Howl). In dit geval staat de toeschouwer letterlijk oog in oog met de danser, met soms maar enkele tientallen centimeters ertussen. (meer…)
Het locatieproject 4×4 is inmiddels een traditie van het CaDance Festival. Tijdens een wandeling met stadsgids bezoek je naast vier korte voorstellingen ook speciale plekken in Den Haag. Dit keer is de statige Archipelbuurt met zijn Indische straatnamen de stadswijk die we ontdekken. 4×4 My Story is als een tijdreis, waarin de vier jonge makers zich verhouden tot hun eigen worstelingen in een decor van rijke en vaderlandse geschiedenis. (meer…)
Een waterval van rook kolkt omlaag, stromend uit het witte, vierkante baken dat erboven hangt. Steeds sneller stroomt het, om dan plots als een zacht stromend beekje weer rustig uiteen te dwarrelen op de witte, vierkante baar die eronder ligt. Het licht gaat uit, en wanneer het aangaat ligt daar op die baar, in het zachte licht, plots een in wit gehulde vrouw die zich laaft aan het droge water dat op haar neerdaalt. (meer…)
Een houten huisje met een dak van golfplaten. Daarnaast een schommelband. Daarop een heen en weer wiegend tienermeisje, gehuld in een groen t-shirt en zwarte korte broek. Daaronder haar toekomst: een lange, lichtblauwe doek. Het meisje komt van de band af en raapt het uiteinde op. Ze frommelt het onder haar shirt. Centimeter voor centimeter verdwijnt het doek en groeit haar buik. Ze stopt haar shirt in haar broek en klaar. Zwanger. Maar het lijkt alsof het kind in haar nog speelt met dat gegeven, frommelend met het doek. (meer…)
