Benno Hoogveld

Sonny Boy, de bestseller van Annejet van der Zijl, is en blijft een tragisch en aangrijpend verhaal. (meer…)

Een vader, op blote voeten en in een badjas op het schoolplein. Deze herinnering komt meermaals terug in Nu ik je zie, een voorstelling gebaseerd op het gelijknamige boek van Merlijn Kamerling, verteld door Soy Kroon. (meer…)

Daar zijn ze weer, de makers van De Kernploeg. Na musicals van William Finn, Bock en Harnick en David Yazbek introduceren ze met Hello Again het werk van componist Michael John LaChiusa. En dat smaakt naar meer. (meer…)

De boksring op het toneel doet strijd vermoeden. En dat klopt ook: de muziekvoorstelling In het licht door Solo Stories vertelt het heftig bewogen verhaal van een zangeres die droomt van een grootse carrière. Maar telkens dwalen haar gedachten af naar een gruwelijke jeugd, waarin ze werd misbruikt door haar stiefvader. (meer…)

De financiële schade door de coronacrisis is enorm, en het einde is nog niet in zicht. Wat zijn de verhalen achter de cijfers? Theaterkrant gaat in gesprek met zzp’ers uit de theatersector. (meer…)

‘Nick Cave en ik zijn door rouw met elkaar verbonden’, zegt actrice Saskia Temmink in de solovoorstelling Doet sneeuw pijn naar het gelijknamige autobiografische boek van journaliste Carolien Spaans. Cave heeft zijn zoon verloren en de ik-figuur van het boek haar grote liefde, haar man, de vader van hun zoontje. (meer…)

Vorig jaar toerde Yora Rienstra met de voorstelling PAAZ door Nederland, nu komt ze met het vervolg. UP! is, net als PAAZ, gebaseerd op de boeken van Myrthe van der Meer. In de twee boeken wordt hoofdpersoon Emma Nieuwenhuis opgenomen op de Psychiatrische Afdeling van een Algemeen Ziekenhuis. Was ze in PAAZ depressief, in UP! heeft ze juist een enorm geluksgevoel. Haar behandelaar vertrouwt het niet en laat haar alsnog opnemen. (meer…)

‘Ik heb jarenlang alles laten staan, al vond ik het nòg zo lekker. En kijk: nu ben ik toch nog lelijk’, zegt de zieke Emma. Anorexia zit vooral in het zelfbeeld van de patiënt. In Emma wil leven vormt een gebroken spiegel de achterwand, die de actrice reflecteert, maar ook het publiek, het symbool van dat zich opdringende, kapotte zelfbeeld. Wat mankeert mensen toch die zich doodhongeren? Deze sterke voorstelling is een vertwijfelde zoektocht naar een antwoord. (meer…)

Verveeld hangen ze verspreid over de speelvloer, ongeïnteresseerd starend naar hun smartphones, lege blikken, swipend en selfies makend. Het toneelbeeld tijdens de inloop van het publiek suggereert een sterk geactualiseerde versie van deze musical uit … Lees verder

Ongeveer iedereen kent verhalen over dementerende ouderen, en toch blijven ze ontroeren. En afschrikken, want je weet nooit of je in je eigen tijdspiegel kijkt. Hugo Borst vertelde niet het eerste verhaal van een dementerende … Lees verder