In de tweede voorstelling van Amsterdam Poet’s Theater, dat binnen twee weken een nieuw stuk schrijft en repeteert, laat andermaal de kracht van het concept zien. Het levert een ongewone verbintenis tussen speler en publiek op. (meer…)
Twee biggenbroertjes en hun biggenzusje zijn voor het eerst op zichzelf aangewezen. Ze kennen hun sprookje, ze kennen het grote gevaar: de wolf. In De drie biggetjes en het wolfspak maakt Timothy de Gilde bij de Toneelmakerij van het bekende sprookje een coming-of-age verhaal vol humor, pakkende liedjes en een verrassende moraal. (meer…)
Een toneelstuk zie je altijd in de context van de actualiteit. Die actualiteit – zowel op maatschappelijk als persoonlijk vlak – resoneert onontkoombaar met het stuk en kantelt daardoor per definitie de blik waarmee je kijkt (of leest, want hetzelfde geldt natuurlijk voor het lezen van een toneeltekst). (meer…)
In Wat me niet breekt (maakt mij niet noodzakelijk sterker) is het publiek de hoofdpersoon: Jimmy, opgegroeid in een klein huis in een edgy buurtje, moeder verslaafd, geen vader. Op zijn elfde wordt hij uit huis geplaatst en belandt hij in een gesloten opvang. Maar wat gepresenteerd wordt als een soort van oplossing, betekent in de praktijk gewoon nieuwe problemen. (meer…)
