Op een nieuwe compositie van Aart Strootman en met een meesterlijk lichtplan van Jean Kalman laat Arno Schuitemaker met After After opnieuw zien dat hij de koning van de verschuiving is. Soms zo subtiel dat je telkens pas achteraf beseft dat er iets is verschikt, en soms uitgesponnen en dik aangezet. (meer…)
Meestal slaagt choreograaf Arno Schuitemaker erin het publiek zo deelgenoot te maken van zijn choreografie dat het inwendig meedanst: de fameuze spiegelneuronen weet hij als geen ander te activeren en dat niet alleen voor een Nederlands publiek. (meer…)
Donker, intens en diep; een zwartfluwelen leegte; je ogen botsen tegen het duister. Je zoekt naar een sprankje licht, en dat komt, langzaam. Maar dan knetteren tl-lichten aan en uit, op verschillende plekken, nu voor dan achter. In dit flitsende licht beweegt een enkele danser, niet eens een seconde zichtbaar. De danser wordt een momentopname. (meer…)
We kennen een geweldige traditie van dansfilms en tijdens de lockdowns bleek maar weer hoe film isolatie, angst en crisisgevoel door de dreiging van een gevaarlijke ziekte goed wist te vangen. Maar complicerende factoren waren er ook. Waar de zalen weer even open konden, maakten stille voorstellingen de meeste indruk. En wat belooft het nieuwe Kunstenplan? (meer…)
Vanuit de regen, vanuit een binnenstad die weer als vanouds is volgepakt met toeristen en andere consumenten, doet de spaarzaam verlichte houten vloer van het Veem House for Performance weldadig aan. Eerst staand, dan zittend, soms heel even liggend langs de randen van de in zwarte gordijnen gehulde vloer, neem ik deel aan Heartscore. Het is een try-out, het is sowieso een schetsmatig voorstel. (meer…)
Met zachte oversloffen lopen we over een glanzend zwarte dansvloer. Drie gaasdoeken verdelen het toneel in parten. Tegen de wanden hangen vier van die witte gaasdoeken. Daar zien we onze schaduwen op terug. En die van de drie dansers, die tijdens O S C A R – een coproductie met Dans Brabant, La Place de la Danse en Théâtre Garonne – in ons midden om beurten een solo dansen, als in een estafette. (meer…)
Carrières in de dans gaan traag. Onafhankelijke choreografen deden er in Nederland vaak tientallen jaren over om op enige vorm van structurele ondersteuning te kunnen rekenen. Het projectmatig werken put uit en deed velen naar het buitenland vertrekken. (meer…)
Tijdens het Nederlandse Dansdagen Gala in Theater aan het Vrijthof in Maastricht zijn vrijdagavond de VSCD Dansprijzen uitgereikt. Conny Janssen heeft de Gouden Zwaan in ontvangst genomen voor haar grote bijdrage aan de Nederlandse dans. (meer…)
Together Till the End, een duet van Arno Schuitemaker, opent de ICK Double Bill die na de première op CaDance samen met de solo Attitude No 1 ft. Balanxinebaby van Florentina Holzinger aan een … Lees verder
