In One Man Show gebruikt Floor Houwink ten Cate verschillende theatervormen om door te dringen tot de witte heteroseksuele man. Waar komt hij vandaan, wat wil hij, en waarom is hij zoals hij is? Elke vorm poogt weer een laag af te pellen, om zo tot de kern te komen van deze problematische menssoort. Benjamin Moen geeft de man indrukwekkend gestalte. (meer…)
In het begin was er niets. De in het wit gestoken performers van Club Gewalt staan in een smetteloos wit decor, met enkel zeven keyboards en zeven stoelen, eveneens wit. Wat begint met een adem, een ‘om’, een woord, ontspint zich tot een eindeloze lijst van dingen waarmee we omringd worden. ‘Vloer, broek, bril’. (meer…)
Opera is dood, constateert Club Gewalt. Ooit was opera het genre van de vernieuwing, waar theatrale en muzikale conventies om de paar jaar flink op de schop gingen. Dat is echter al ruim honderd jaar niet het geval meer. Dezelfde opera’s worden keer op keer gespeeld, ze hebben hun houdbaarheidsdatum allang bereikt. Daarom houdt Club Gewalt op de Operadagen Rotterdam een opheffingsuitverkoop, alles moet weg. (meer…)
De nieuwe voorstelling van Nineties Productions is een bijzonder boeiend vat van tegenstrijdigheden: tussen onnadrukkelijkheid en spektakel, tussen idealisme en pragmatisme en tussen hyperintelligente dramaturgie en politieke naïviteit. (meer…)
Wat hebben een boekbespreking van Waterschapsheuvel, een notitieschriftje voor losse ideeën, een vraaggesprekje over maatschappelijke betrokkenheid en een uit bordkarton opgetrokken ruimteschip met elkaar te maken? Op het eerste gezicht niet zo veel. Toch figureren al deze zaken broederlijk naast elkaar in Daar (waar geen mens eerder ging) van het Leeuwarder theatercollectief Illustere Figuren, dat dit jaar zijn eerste lustrum viert. (meer…)
Hij is een verveelde poortwachter met een gebrek aan focus maar een veelvoud aan vragen. Zij is de verveelde dochter van de baas van het land die als motto heeft: ‘als je je niet normaal gedraagt, dan rot je maar op!’ Maar beiden willen niet in een hokje passen en wanneer zij van huis wegloopt moet hij er wel achteraan. Na het nodige gekibbel vinden ze elkaar in hun eenzaamheid en het besef ‘ik ben anders en anders is wie ik ben.’ (meer…)
De makers zelf noemen hun voorstelling Vivaldi code rood ‘een ongemakkelijk theaterconcert’. Zeker ongemakkelijk. Het is geen theaterstuk en geen concert. Ondanks bescheiden middelen, groot enthousiasme, prima bedoelingen, veel talent, leuke en treffende momenten en … Lees verder
In Majakovski / Oktober gebruikt De Warme Winkel de dood van de Russische dichter, futurist en revolutionair Vladimir Majakovski als startpunt voor een satirische performance over postume toe-eigening. Op pijnlijke wijze laat het collectief zien … Lees verder
