In 2018 kende ik de term ‘immersief theater’ nog niet, anders had ik hem zeker gebruikt in mijn bespreking van het buitengewoon indrukwekkende Marijke Muoi van regisseur Sjoeke-Marije Wallendal. Toen heette het nog gewoon ‘ervaringstheater’: theater waarbij je niet op een stoel zit, maar waarbij je ondergedompeld wordt in een totaalgebeuren door er actief aan deel te nemen. (meer…)