Tijdens Erik of het klein insectenboek komt een buitenissige parade aan grote kleine insecten voorbij op onze schouwburgpodia, in een lieve voorstelling die hilariteit en moraliteit vrolijk verenigt. Blikvangers zijn de eclectische kostuums van Sacha Zwiers, waarmee ze de acteurs tot kruipen, rollen of krioelen dwingt. (meer…)
Het begint met een discussie over de rolverdeling, niet helemaal origineel maar wel helemaal van deze tijd: moeten vrouwen wel de vrouwenrollen spelen, moet een zwarte acteur wel een zwart personage vertolken, waarom speelt de zoon niet de vader en omgekeerd? Peter Heerschop als de ceremoniemeester in de toneelbewerking van de film Festen (1998) van Thomas Vinterberg loodst alles in goede banen, maar de kiem voor het drama is gelegd: wat is waarheid, wat niet?
(meer…)
We zijn gewaarschuwd voordat Ghost Stories begint. De Britse horror-anthologie zou ‘momenten van extreme schok en spanning’ bevatten. Wie gillend de zaal uitrent, mag niet meer terugkomen. Of dat in de Nederlandse versie gaat gebeuren, lijkt onwaarschijnlijk. Ghost Stories is een verrassend tamme voorstelling, die suspense inruilt voor geluids- en lichteffecten om een reactie uit te lokken. (meer…)
‘Waarheid is moeilijk als liegen je beroep is.’ Het is niet zozeer de sleutelzin van Emma, maar vat Places, People & Things in zijn geheel, want Duncan MacMillans internationale theaterhit is meer dan een toneelstuk over hallucinaties, verslaving en rehab. Het is ook theater over theater, verteld vanuit het perspectief van een verslaafde én actrice: ‘Acteren doet voor mij hetzelfde als wat drugs en alcohol doen. Het is alleen wat moeilijker om aan een goede rol te komen.’ (meer…)
Verveling, ambities die niet serieus worden genomen, ouderdomsangst en veel liefdesverdriet. Dat zijn de menselijke ongemakken, de pijnen van de geest waar Tsjechov zijn personages in zijn klassieker De meeuw mee heeft opgezadeld. Universele pijn dus. Daarom leent dit stuk over de bovenklasse van de Russische samenleving aan het eind van de negentiende eeuw zich zo mooi voor een hedendaagse bewerking. (meer…)
In The Play That Goes Wrong gaat niet zomaar het een en ander mis. Nee, álles maar dan ook echt álles wat een theatermaker in zijn ergste nachtmerrie kan bedenken, pakt verkeerd uit. Rekwisieten zijn … Lees verder
Het houdt maar niet op – na Toneelgroep Maastricht, Thomas Ostermeiers Schaubühne, het NNT en de Vlaamse toneelspelers van STAN komt ook de Amsterdamse regie-opleiding met een versie van Ibsens stuk over schandalen en politieke … Lees verder
Meer dan drie eeuwen trans-Atlantische slavenhandel krijgen in de Nederlandse geschiedschrijving en cultuur nog maar weinig aandacht, zeker als je het vergelijkt met vijf jaar jodenvervolging tijdens de Tweede Wereldoorlog. Dit jaar, 150 jaar na … Lees verder
