In een uiterst zintuiglijke voorstelling baant een eigenzinnige oude vrouw zich een weg door haar herinneringen. Is het de Himalaya waar ze aan het wandelen is met haar rugzak en bergschoenen? Of is ze dolende tussen heden, verleden en toekomst in haar huiskamer? In elk geval eet ze er graag bruine boterhammen met leverworst bij, maar dan wel van Brandt & Levie. (meer…)
Ze zijn beiden op leeftijd, Annemarie Prins en Eric Besseling, wanneer ze zich, in het echte leven, toeleggen op de keuze voor een woongroep. Ieder betrekt een riant appartement in Amsterdam. In een pand met plek voor tien bewoners. Kies je voor zelfstandig samenleven, dan levert dat een ratjetoe aan ervaringen en emoties op. In de voorstelling Death Row wordt daar nog een extra sausje chaos aan toegevoegd. (meer…)
Twee topkoks, een schrijfster van keukenmeidenromans en haar secretaresse, een groep personages uit de ijskast, en niet te vergeten twee echte hondjes op het toneel bevolken de tragikomedie Zin. Na Tocht (2009) en Walden (2016) is het de derde voorstelling van het duo Arjan Ederveen en Jack Wouterse. Gaat het over zin in het leven of de zin van het leven? Dat wordt niet duidelijk, maar vriendschap, verraad, liefde, leven en de dood: tussen de grappen door passeren deze thema’s allemaal de revue. (meer…)
Nerveus staat hij te wachten tot de voorstelling begint. Willem Koevoet is kunstenaar en de bovenbuurman van Nelissen, en deze voorstelling zou op hem gebaseerd zijn. Eigenlijk houdt hij niet zo van theater, maar nu moest hij toch eens komen kijken. Maar Servaes komt niet. (meer…)
Hoe ziet het leven eruit na een coming out? Leef je nog lang en gelukkig, of is dan de zoektocht pas begonnen? In theater en film wordt dat maar zelden behandeld. Vijf jaar na het taboedoorbrekende Schijn raakt Fahd Larhzaoui opnieuw een gevoelige snaar door juist dat onderwerp uit de stilte te halen. In Shirt uit Fahd! onderzoekt hij wat de vrijheid om jezelf te zijn hem heeft opgeleverd. Bestaat die vrijheid überhaupt? En is de identiteit die hij achterliet ooit echt verleden tijd? (meer…)
Een felle, kleine lichtbundel tast het witte laken af. In het pikkedonker zien we het straaltje licht lijnen maken, vierkanten tekenen, cirkels draaien. Totdat plots, pats, vanuit het niets de geschminkte kop van Jack Wouterse op het doek verschijnt. Een slordige, wilde clownskop is het, luid bulderend van de lach. Dat bulderen is niet gezellig uitbundig, het heeft iets angstaanjagends. Dat komt door dat woeste, beschilderde hoofd maar ook in het schateren zelf zit een soort craquelé. Hier schuurt iets. (meer…)
Ze zouden figuranten in een film of serie kunnen zijn. De oude man in het ziekenhuisbed, de vriendelijke verpleegster die even binnenloopt voor een controle. We zien ze vaak genoeg, maar zelden als personen met … Lees verder
