In Pourvu que la Mastication ne soit pas longue (‘zolang het kauwen niet te lang duurt’) reconstrueert Hakim Bah de tragische dood van een jonge, zwarte immigrant in New York. Dat doet hij samen met acrobaat Juan Tula. In effectieve combinatie van storytelling, rap en Cyr Wielkunst wordt het repetitieve aspect van instituut racisme aangeklaagd. (meer…)
Taal kan warm en liefdevol zijn. Taal kan praktisch en effectief zijn. Maar ook wreed en verwarrend. Woorden zijn nooit neutraal. Is het half vol of half leeg, vrijheidsstrijder of terrorist, Zionist of Israëliër, speciale militaire operatie of oorlog? (meer…)
In The Black Circus of the Republic of Bantu verbindt performer Albert Silindokuhle Khoza de slavernijgeschiedenis met zijn eigen worstelingen als podiumkunstenaar. Hoe kun je voor een westers publiek optreden zonder tot exotisch spektakel te worden gereduceerd? (meer…)
Tot twee keer toe begint de voorstelling Afrikan Party als het tegenovergesteld van wat de titel belooft: bij een sterk tegenlicht ontdekken we lichamen op de grond. Drie mannen liggen gevloerd, terwijl een vierde ze bij elkaar sleept en op elkaar stapelt. Dit roept zeker geen associaties op met partytime, tenzij we te maken met de ochtend ná het feest, als iedereen nog katerig en slap zich probeert te herinneren wat er zich allemaal de avond ervoor afgespeeld heeft. (meer…)
Tijdens het lezen van de programmatekst bij Deus nos acudi is het onvermijdelijk aan het begrip ‘habitus’ herinnerd te worden, zoals dat zo’n veertig jaar geleden gedefinieerd is door de Franse socioloog Pierre Bourdieu: het is het geheel van waarden en gedragingen die je onbewust opdoet in het milieu waar je geboren wordt en dat je voor de rest van je leven meedraagt. (meer…)
Rise and Fall begint onverwacht als een soort komische sketch voor twee heren. De performers, waarvan de een de choreograaf zelf is, communiceren met het publiek in hun eigen taal met daarbij kinderlijke gebaren met hun wijsvinger. Het speelse element blijft nooit ver weg in de voorstelling die volgt. (meer…)
Het jaarlijkse Afrovibes Festival trapte zijn twintigste seizoen af met een rijk gevuld programma in een stampvol Frascati. De voorstelling met acht dansers van de Rwandese choreograaf Wesley Ruzibiza opende de avond met verve. (meer…)
Na afloop van de voorstelling Black Privilege van de Zuid-Afrikaanse choreograaf-actrice Mamela Nyamza vroeg een niet onaanzienlijk deel van het publiek zich af waar ze precies naar hadden zitten kijken. Interessant, intrigerend, maar wat was het? Afrovibes, het festival met actuele dans en theater uit West en Zuid-Afrika, blijft boeien en uitdagen. (meer…)
