Wat doe je als je ouders hebben bedacht dat je naar kostschool moet om tot een heuse volwassen dame te worden gekneed? Je maakt van je favoriete sprookjesfiguur een mens van vlees en bloed, een avontuurlijk vriendje dat ‘nooit volwassen wil worden’. In het oogstrelende Peter Pan van Theater Terra is het meisje Wendy eigenlijk de hoofdfiguur, en niet het vliegende joch. (meer…)
Geïrriteerd of ronduit chagrijnig zijn de verschillende familieleden. Ze hebben last van werkdruk, maken zich zorgen over het milieu, willen het liefst vandaag nog van school om rapper te worden of wachten nu al 38 jaar op de terugkeer van de grote geliefde. Zelfs de filosoof loopt een beetje verloren heen en weer. Dan samen op reis gaan, kan nooit goed gaan en dat doet het dan ook niet in De familie van Nielie in alle staten, het derde deel van het theaterfeuilleton van Kwatta. (meer…)
Na Els Pelsgroms Kleine Sofie en Lange Wapper (2017) en Roald Dahls Heksen (2018), baseerden De Stokerij Schiedam en Theater aan de Schie hun derde kerstvoorstelling voor de familie op het wereldberoemde boek De kleine prins van Antoine de Saint-Exupéry. (meer…)
Noralie Jansen en Willeke de Boer spelen twee verpleegsters die elkaar hebben ontmoet als collega’s in verzorgingstehuis de Wegflat (aan de flatweg). Zij vertellen het publiek het verhaal van bejaarde bewoners Willem en Ella. De twee personages worden door Jansen en de Boer gespeeld met prachtige handpoppen. (meer…)
‘Awooeeh’ of ‘wakkabakkaboe’? In de familiemusical Dolfje Weerwolfje en Foeksia de Miniheks komen de twee populaire personages van Paul van Loon samen om het heksen- en weerwolvenbos voor eens en altijd te herenigen. Het vervolg op Dolfje Weerwolfje van Rick Engelkes Producties is een slimme cross-over vol vrolijkheid en magie. (meer…)
Het lijkt zo logisch: het Enschedese Theater Sonnevanck dat een kort verhaal van Willem Wilmink aanvult met liedjes van Wilmink en Harry Bannink, en omtovert tot een jeugdtheatervoorstelling. Wat kan daar nou misgaan? Nogal wat, blijkt in Het bangedierenbos. (meer…)
‘Tak!’ Razendsnel maken we ons zo klein mogelijk en proberen muisstil te zijn tot het gevaar is geweken. Als de kust weer veilig is, vervolgen we onze tocht over de gele stenen weg, in de hoop de Tovenaar van Oz te vinden. We zijn al anderhalf uur onderweg, hebben dingen gedaan die we normaal nooit in een theater doen, maar of we zullen slagen in onze missie? (meer…)
Woedend is Dr. Klein. Heb je zojuist het eigen genie aan de hele zaal getoond door de grote Poponel in een kleine Poponel te veranderen, houdt die zich niet aan de voorwaarde voortaan alles wat iedereen doet meteen ook te doen. ‘Wat een stomme opera! Dat hele machinegedoe voor niets. Ik ga naar huis!’ Eerder had hij het al aan de stok met zijn assistente en zelfs letterlijk met de dirigent: ‘O wat een ramp als je zo slim bent en dan zo’n dirigent…’ (meer…)
De ongrijpbare, onbegrijpbare dood als onderwerp voor een jeugdvoorstelling? De filosofische theatermaker Freek Vielen (van De Nwe Tijd) weet er wel raad mee. Hij laat De Dood toevallig op bezoek komen als broer en zus de verjaardag van de dood van hun hond willen vieren. De Dood als een droeve clown. De geknipte figuur daarvoor is Danny Ronaldo van Circus Ronaldo. Dat alles zorgt voor knettergekke hilarische toestanden, voor zachte en warme momenten, voor een grote brok ontroering als eindpunt. (meer…)
