De schippers van de Kameleon: met de muziek mee is flinterdun musicalvermaak met een redelijk onbegrijpelijk, overvol plot. De spelers schmieren zich een weg door het nuchtere, Friese plattelandsdorpje. (meer…)
De schippers van de Kameleon: met de muziek mee is flinterdun musicalvermaak met een redelijk onbegrijpelijk, overvol plot. De spelers schmieren zich een weg door het nuchtere, Friese plattelandsdorpje. (meer…)
De dingen zijn niet wat ze lijken, is de ondertitel van Het meisje, de jager en de wolf. In de nieuwe jeugdopera van De Nationale Opera wordt de wolf in ere hersteld; zo slecht is hij niet, hij wordt alleen verkeerd begrepen. Een mooie gedachte, maar de begrijpelijkheid van het verhaal laat te wensen over. (meer…)
Als via een oude radio Somewhere over the rainbow, Waarheen, waarvoor en We’ll meet again klinken weten de oudere toeschouwers gelijk hoe laat het is: hier valt een sterfgeval te betreuren. De jongere kijkers mogen nog heel even in het ongewisse blijven, maar ook zij worden niet snel daarna geconfronteerd met het onvermijdelijke: de dood. (meer…)
‘Sorrysorrysorry!’ Zich weldadig verontschuldigend klopt Spitsmuis bij Eekhoorn aan. Die ligt uitgeteld en verfomfaaid tussen de resten van wat een gezellig feest moest zijn geweest. Spitsmuis was er niet, en komt daar nu zijn excuses voor aanbieden. (meer…)
‘Come together, right now’ is dit jaar het thema van Theaterfestival Boulevard in Den Bosch. Elf warme dagen en elf zwoele avonden staan er 120 programmaonderdelen gepland met gezamenlijkheid als overkoepelend thema. ‘Wat delen we: leven, liefde, dood en verlangen naar zorg’, aldus het festivalboekje. (meer…)
Als iets is verzonnen, betekent dat dan automatisch dat het niet bestaat? Als iets in je fantasie bestaat, is dat dan echt? En kan je gevangen gehouden worden door je eigen ideeën? Wezenlijke vragen krijgen de achtplussers op de KinderParade voorgeschoteld, in de filosofische whodunnit Chef KAnin van de zAAk A. (meer…)
A dey mi yere yu verjari. Musicerend en dansend dalen de spelers de trap af. Op zilveren dienbladen wordt bojo (‘Surinaamse cake mét spikkels’) uitgedeeld. Tachtig paar kinderogen koekeloeren naar het podium. Daar staat Amba. Ze is vandaag jarig. (meer…)
Alleen al die titel (!) wekt nieuwsgierigheid op, en dat doet de hele voorstelling constant. Waar zijn die twee speelsters nu toch mee bezig? Wat gebeurt er allemaal? Waar komen die kinderstemmen vandaan? Wat is dat nu weer? Jong en oud gaan volledig mee in de mafheid van de verbeelde wereldjes. (meer…)
Grote stukken ‘zeespiegels’ omringen een hoekig houten eiland, met daarop een hoge houten toren van ladders. Daarin bevinden zich drie mannen onder een zwak schijnende lamp. Het zijn de drie laatste vuurtorenwachters ter wereld. (meer…)
In Anders is een hele normale Zweedse voornaam ontginnen drie ontdekkingsreizigers, met grote backpacks onder hun besneeuwde poncho’s, een onbekend terrein: een oud en rommelig huis, waar niets is wat je denkt dat het is. (meer…)