De theaterrecensent blijft thuis. De theaterzalen zijn dicht, maar het online aanbod staat wagenwijd open. In plaats van voorstellingen te bezoeken, zap ik de komende dagen lukraak langs registraties, live-streams en andere online-projecten. (meer…)
Jeugdtheatergezelschappen kunnen niet alleen hun reguliere voorstellingen niet spelen, ook de vele schoolvoorstellingen gaan de komende weken niet door. Voor alle kinderen die nu noodgedwongen thuisonderwijs krijgen én hun ouders deelt Theaterkrant links naar online voorstellingen, gekoppeld aan een of meerdere lesthema’s. Vandaag: Sell me your secrets. (meer…)
Michelle Obama ging met golvend haar het Witte Huis in en draagt nu zij presidentsvrouw af is weer haar eigen kroeshaar. Net als Oprah Winfrey, die haar talkshows met gestraight haar begon en het later weer inruilde voor een natuurlijker kapsel. (meer…)
‘Hoe kan het nou racistisch zijn als ik het niet racistisch bedoelde?’, vraagt een jonge vrouw (Sophie Höppener) geïrriteerd als zij is beland in een Kafkaëske rechtszaak. Die is zij begonnen omdat zij het principieel oneens is met de ene euro die alle witte mensen in Nederland moeten betalen als symbolische erkenning van het feit dat er nog steeds racisme is. Het is het uitgangspunt van het intrigerende De witte kamer van Ada Ozdogan. (meer…)
Muziektheatergroep Tafel van Vijf haakt altijd handig in op de actualiteit van historische onderwerpen. Het huidige Rembrandtjaar was aanleiding voor artistiek leider Herman van Baar om toneelschrijver Ad de Bont om een tekst te vragen over de mens achter de kunstenaar Rembrandt. Het stuk wordt meestal gespeeld in combinatie met een bezoek aan het Rijksmuseum in Amsterdam of een ander museum. Dat betekent voor de middelbareschoolleerlingen een verdieping van de kennis van de schilder, zijn meesterwerken en zijn leven. (meer…)
In Wat me niet breekt (maakt mij niet noodzakelijk sterker) is het publiek de hoofdpersoon: Jimmy, opgegroeid in een klein huis in een edgy buurtje, moeder verslaafd, geen vader. Op zijn elfde wordt hij uit huis geplaatst en belandt hij in een gesloten opvang. Maar wat gepresenteerd wordt als een soort van oplossing, betekent in de praktijk gewoon nieuwe problemen. (meer…)
‘Een voorstelling die schijt heeft aan zijn eigen vage titel’, is de ondertitel van de nieuwe voorstelling die Jetse Batelaan maakte bij Theater Artemis voor iedereen vanaf twaalf jaar. Die titel is (…..). Dat is inderdaad niks, nog niet eens een leesteken. Zo’n titel geef je alleen als je theater maakt om het theater aan de orde te stellen. (…..) gaat aan de haal met alle theaterwetten en -afspraken. Vintage Batelaan. (meer…)
Een van de eerste premières op kunstenfestival Tweetakt, dat gisteren officieel is begonnen, is voorbehouden aan het Utrechtse talentontwikkelingshuis DOX. Wat gebeurt er als je – in een wereld waarin iedereen altijd dezelfde patronen volgt – besluit stil te staan? (meer…)
Voor de huidige generatie tieners is de digitale wereld minstens zo belangrijk en reëel als de analoge. In Snowflake, een voorstelling over en voor middelbare scholieren, treedt De Toneelmakerij met open vizier de belevingswereld van de huidige generatie tieners tegemoet. Een wereld van Instagram, dickpics, trollen en K-pop. (meer…)
