Zirkøes Fañtaztikå

De flyer leest als een overbekend verhaal: twee kinderen spelen circusje; de een is koorddanser, de ander goochelaar. De goochelaar tovert per ongeluk het konijn van de koorddanser weg en weet niet hoe dit terug te draaien, met veel boosheid, misverstanden en hilariteit tot gevolg. En gelukkig komt het uiteindelijk toch allemaal goed.

Dit is in een notendop de premisse van Zirkøes Fañtaztikå, de nieuwe 4+voorstelling van het Amersfoortse jeugdtheatergezelschap Heer OTTO. In een eenvoudig decor met wat doeken, opstapjes, koffers en in een hoekje een elektrische piano met toebehoren, spelen Rick Schellinkhout en Willemijn Hordijk dit verhaaltje uit. De voorstelling zit vol clichés zoals de geheimzinnige goochelkist van opa, de dweil die een keffend hondje wordt, suffe verkleedpartijtjes en een sterke man die foute grapjes met het publiek maakt. Maar het bijzondere is: ondanks dit alles werkt deze voorstelling wèl.

Meteen bij het begin van Zirkøes Fañtaztikå hoor je al: de teksten kloppen. Hier heeft iemand echt geluisterd naar hoe kinderen praten en wat kinderen bezighoudt. Een schijnbaar terloops gesprekje tussen Hordijk en muzikante Anke Timmer over een kind dat gevallen is met de step zet mooi en onnadrukkelijk de toon voor de rest van de voorstelling. Hordijk en Schellinkhout zijn vanaf het begin duidelijk twee (kinder)vrienden die volledig opgaan in circusje spelen. Hun overtuigende spel en inzet voor de theatrale situatie maakt dat je als toeschouwer soepel de voorstelling in glijdt.

Een sterke troef is ook de vrolijke live muziek van Timmer op piano, gitaar en zang. De twee spelers zingen ook prima, wat lekkere grappige driestemmige liedjes oplevert. De regie van Maarten Wansink is vlot waardoor de scènes elkaar mooi opvolgen en de emotionele momenten oprecht blijven. Zo verdwijnen de clichématige momenten ook wat naar de achtergrond. Wie zin heeft in een vermakelijk en ongecompliceerd theateruitje zonder al te complexe thema’s, zit kortom goed bij Heer OTTO’s Zirkøes Fañtaztikå (4+).

Foto: Linde Dorenbos