Je bent een vrouw, je houdt van een vrouw, je trouwt met die vrouw, je wilt samen een kind, zij draagt en baart het… En als je ermee door de Hema loopt, vraag je je ineens af: wie ben jij eigenlijk, welke rol heb je? Nee, vader ben je niet, dat zie je zo. Biologisch heb je geen enkele rol gespeeld. Je was toeschouwer en nu ben je een lesbische ouder met een identiteitscrisis.

Dat is in grote lijnen het uitgangspunt van Yora Rienstra drukt haar snor, de derde cabaretsolo van Yora Rienstra. De inzet bij het maken van een dergelijk persoonlijk thema is: in welke delen van je keuken gun je ons een kijkje, mogen we ook de vieze kastjes zien en in de pannen gluren? Hoe ver wil je gaan en welke compromissen moet je dan sluiten om het inhoudelijk interessant te maken en tegelijk ook voor iedereen leuk?

Die puzzel is te lastig geweest. Dus kijken we naar een voorstelling die ‘best aardig’ is. Want ze kan wat, dat staat vast en dat zie je ook nu. Maar de maakster trapt zoveel deuren in die allang open stonden dat het al vrij snel inhoudelijk niet zo interessant is en ook niet zo leuk. Zo gaat ze in retraîte in een klooster, maar bewandelt ze daar in de spirituele tuin wel heel gemakkelijke en platgetreden paadjes. Inclusief de uitbeelding van de slissende spiritueel leidster.

Maar Rienstra verbaast het meeste met de stereotiepe mannetjes- en vrouwtjesbeelden die ze oproept. Ze schoffelt er in elk geval de – misschien toch al onterechte – aanname mee omver dat je in een lesbisch relatiepatroon in elk geval níet de paden bewandelt die als ‘geijkt’ worden aangemerkt. Want vreemd genoeg manoeuvreert ze zichzelf in de mannenrol en kiepert vervolgens een berg clichés uit over de soort. Biertje als hij thuis komt, krantje, niet willen luisteren naar ’t vrouwtje, van die dingen. Het was toch oude kroeglolbroekerij om bij een lesbisch stel te vragen wie het mannetje speelt?

Het hoeft natuurlijk geen ouderwets ‘vormingstheater’ te zijn, maar Rienstra laat een hoop kansen liggen om de dilemma’s van dergelijk ouderschap te delen met haar publiek en daar een verrassende, geloofwaardige of dwarse kijk op te geven. Met meer ballen, diepgang en originele humor.

Foto: jaap Reedijk