In WIJ wordt het publiek door een groep kinderen door de krochten van het Maaspodium geleid, en krijgen we uiteenlopende werelden te zien die zijn opgetrokken uit hun eigen artistieke ideeën.

In de zomer van 2023 en 2024 zette Maas theater en dans een nieuw programma op: het Maas Creators kamp, waarin kinderen van 8 t/m 14 jaar een week lang met elkaar kunst maakten en in het Maaspodium logeerden. Dit jaar resulteerde dat voor het eerst in een publieke voorstelling: WIJ, een theatrale route door het hele gebouw, waar we als publiek steeds in nieuwe werelden terechtkomen.

De voorstelling begint in de zaal, waar na een korte geleide fantasie op videobeelden een soort Lord of the Flies-situatie wordt gecreëerd: kinderen die in stammenverband, en zonder volwassenen, in de natuur lijken te leven. Op de speelvloer wordt vervolgens met danser/choreograaf Art Srisayam een dansant spel rond aanwezigheid en afwezigheid gespeeld, en uiteindelijk een gemeenschap gevormd. De overgave die Srisayam in zijn bewegingen legt werkt aanstekelijk op de hem omringende kinderen, maar hij steelt soms net te veel de show, waardoor het verschil tussen hem als professionele danser en de kinderen iets te veel op de voorgrond treedt.

Vervolgens worden we door de kinderen door verschillende delen van het gebouw geleid, waar steeds andere combinaties van kinderen en professionele kunstenaars het voortouw nemen. Het ontroerendst is daarbij de samenwerking tussen spoken-word-kunstenaar Benzokarim en een jongen van rond de 12 jaar oud, die vertelt over zijn familie en thuissituatie en uiteindelijk een hartverscheurend Arabisch lied ten gehore brengt. De poëtische teksten waarmee Benzokarim het verhaal lardeert gebruiken kindertaal om de leefwereld van zijn jonge creatieve partner mee vorm te geven, en het resultaat is een zeer liefdevolle ontmoeting van zo’n tien minuten.

Andere elementen zijn minder geslaagd, zoals een kwartiertje vrij knutselen dat zo weinig artistiek wordt gekaderd dat het op pure tijdverspilling uitdraait. Maar dan word je alweer verder meegevoerd, naar een opzwepend muzikaal optreden en een massale dans ter afsluiting.

De samenhang wordt vooral gevormd door het sterke kostuumontwerp van Cody van Dam, die in iedere creatie fantasie en eigenzinnigheid onderstreept, en van de kinderen en kunstenaars een tribe weet te maken. Regisseur/curator Peerke Malschaert heeft de teugels verder wellicht wat te veel laten vieren om van een samenhangende artistieke ervaring te kunnen spreken – de thematiek rond individu, collectiviteit en verandering wordt wel heel erg oppervlakkig uitgewerkt – maar door de kinderen zelf de leiding te laten nemen spat het spelplezier er in ieder geval vanaf.

Foto’s: Bart Grietsens