Hm, wat doet die strenge, serieuze beveiliger daar bij de zaalingang? Meestal is het welkom bij de Krakeling wel wat warmer. Bij binnenkomst wordt het duidelijk: niemand minder dan prinses Amalia (‘speciaal voor ons vanuit Griekenland teruggekomen’) is vanmiddag te gast in haar eigen landelijke theatertour annex interviewshow Wie ben ik? Presentatrice van dienst is Nienke de la Rive Box, bekend van Het Klokhuis en De Buitendienst. 

Wie jij dan wel niet bent is een filosofisch ideeënstuk voor tienplussers en gaat over identiteit en maakbaarheid. Tekst en concept komen van Annelies Appelhof, die na een ontwikkelingstraject bij BonteHond nu debuteert met het nieuwe gezelschap De zAAk A. De voorstelling is een coproductie met YoungGangsters.

Amalia is er trouwens niet. Of wel, want wanneer ben je überhaupt ergens? Fysiek laat ze het in ieder geval afweten, maar via voice-overs en haar op groot scherm geprojecteerde socialmedia-account is ze volop aanwezig. Maar antwoord geven op de vraag ‘Wie ben ik?’ vindt ze ‘ziek moeilijk’. En dus vraagt ze hulp aan het publiek.

Kan je kiezen wie je bent? Dat is de vraag die centraal staat in Wie jij dan wel niet bent. Ingewikkelde materie, die in Appelhofs tekst vooral in alle breedte wordt aangevlogen en daardoor vooral, meer dan dat het inzichten sorteert, de complexiteit ervan aantoont. Drie personages (De la Rive Box, Appelhof en Huub Smit) vertegenwoordigen elk een ander licht op de thematiek: de ijdele, iedereen naar de mond pratende presentatrice (ja, je kan kiezen wie je bent); de Brabantse beveiliger met z’n hart op zijn tong (nee, je bent nu eenmaal wie je bent); de belegen Alkmaarse cultuurcoördinator voor het basisonderwijs (twijfel, soms wel, soms niet, wat vindt de rest?).

In uitwaaierende denkoefeningen wordt er vervolgens een spervuur aan vragen afgevuurd. Hoe maakbaar ben je zelf? Wat blijft er over van de beveiligingsmedewerker zonder z’n nette pak en het glinsterende V’tje op zijn borst? Als een kleurloze Alkmaarse een prinsessenjurk aandoet, is ze dan nog steeds die middelmatige cultuurcoördinator? En wat is eigenlijk jezelf zijn: is dat wat je doet of wat je denkt? En ben je nu eigenlijk dezelfde als twintig jaar geleden, toen je heel andere dingen dacht, deed, leuk en stom vond?

Het wat statische karakter van zo’n vrijwel plotloos denkstuk wordt deels gecompenseerd door de vrolijk-chaotische regie van Annechien de Vocht, die de personages in jurkjes hijst, leeuwenmaskers aanmeet, en passant een bloedneus laat uitdelen en natuurlijk een deel van het toneelbeeld ten gronde richt. Maar het voorkomt niet helemaal dat de voorstelling uiteindelijk toch onbevredigend aanvoelt. Per saldo is Wie jij dan wel niet bent een nogal expliciet theateruurtje, dat veel voorkauwt en daardoor uiteindelijk, alle interactie met de zaal ten spijt, maar weinig aan de toeschouwer toevertrouwt.

Foto: Bart Grietens