Ze zijn jong, snel en heel grappig: De Partizanen, het succesvolle cabaretduo van Merijn Scholten en Thomas Gast. In 2013 wonnen ze de jury- en publieksprijs op het Leids Cabaret Festival en in 2015 kregen ze de Neerlands Hoop, de prijs voor cabaretiers met het grootste toekomstperspectief. De verwachtingen waren dus hoog gespannen toen De Partizanen gisteravond in een uitverkochte Kleine Komedie hun tweede voorstelling presenteerden. 

Welkom in Partizanië is een grappige en vlot gecomponeerde voorstelling, in regie van Floris van Delft, waarmee De Partizanen opnieuw laten zien een geheel eigen stijl te hebben waarmee ze de zaal volledig plat kunnen spelen. Scholten en Gast lijken op snelle jongens uit het zakenleven: ze dragen een pak en praten in net iets te mooi klinkende marketingtaal. Die taal wordt vervolgens veelvuldig op de hak genomen, waarmee alles wat ze zeggen een spannende, ironische lading krijgt. Zo is er een fantastische sketch over een luciferverkoper (Scholten), die zijn klant (Gast) een zo duur mogelijk pakje lucifers probeert aan te smeren, en een pijnlijk komische scène waarin weer een ander typetje (Gast) zijn behoorlijk foute partijprogramma pitcht aan een enthousiaste marketingjongen (Scholten).

Een probleem van deze voorstelling is dat De Partizanen nooit echt stelling nemen en altijd netjes binnen de grenzen van het toelaatbare blijven. Zo spelen ze een komische sketch over de grenzen van de humor, die echter wel heel duidelijk aan de veilige kant van die grens blijft. De spanning zit bij de Partizanen voornamelijk in de vorm. Scholten en Gast schakelen heel snel en hun sketches hebben veel onverwachte, grappige wendingen.

Dit gebrek aan stellingname of werkelijk ontregelende humor hangt samen met een niet genoeg uitgediepte thematiek. Dit is een gemiste kans, want De Partizanen snijden een aantal zeer interessante thema’s aan. Aan het begin van de voorstelling heten de Partizanen ons welkom in Partizanië, een utopische samenleving die verdacht veel op de onze lijkt en waar ‘kameraderie’ een van de belangrijkste waarden is. Dit pleidooi voor kameraderie krijgt al snel dystopische trekjes als blijkt dat deze moet worden ingezet om een gemeenschappelijke vijand te lijf te gaan. Wat volgt is een serie sketches waarin verschillende dystopische kanten van deze zogenaamd utopische samenleving worden getoond. Koopzucht en kapitalisme zijn de voornaamste kenmerken van deze samenleving. Behalve met een luciferverkoper maken we kennis met een lethargische shopverslaafde (Gast) en een barista die verslaafd geraakt is aan koffie malen (Scholten).

Hoewel deze voorstelling met een beetje meer lef nog beter had kunnen worden, blijft er wel degelijk een bijzonder grappige voorstelling overeind staan, die ruim boven het cabaretgemiddelde uitsteekt.

Foto: Els Zweerink