Zijn de toeschouwers van Welkom in ons Ecodorp terechtgekomen in een zomerkamp vol harmonieuze gevoelens van samenzijn, yoga-oefeningen doen met een verheerlijkt gezicht, spellessen in de stijl van de Poolse theatervernieuwer Jerzy Grotowksi en biodynamische groenteteelt? Of is het toch een voorstelling, gebracht door Golden Palace, het gezelschap rondom Ingrid Kuijpers? Dat laatste beslist niet. Een actrice in lange, fleurige jurk, zoals in de jaren zeventig, ontvangt de toeschouwers en nodigt uit tot bewegen in de ruimte met oogcontact, elkaars handelingen spiegelen, je naam noemen en daarbij een passende beweging maken.
De voorstelling speelt zich af op het Over het IJ Festival, maar bevindt zich in een verre uithoek van Amsterdam-Noord, aan de Meteorenweg. Voormalige sportvelden zijn hier omgetoverd tot duurzame groentetuinen, biodynamische leefsferen en zelfs een wijngaard voor toekomstige Amsterdamse wijnen. Een houten schuur met enkele tenten zoals die in Mongolië gebruikt worden, de joert, en een heus kamp met een kookpot boven een vuur vormen de plaats van handeling. We krijgen uitvoerig uitleg over het reilen en zeilen van dit ecodorp, gelegen op de plek die Noordoogst heet. De beoogde Amsterdamse wijnen heten dan ook NO-Chateau, Kasteel Noordoogst. Woordspeling.
De toeschouwers geven zich opvallend en met dankbare graagte over aan het ritueel van elkaars hand vasthouden en een slinger vormen, zingen over de aarde en een wens uitspreken voor de aarde. In de houten schuur voeren de spelers en zangers een lied op over het ontstaan van de aarde en de mens, en wij doen eraan mee: we volgen leider Steve die een rondedans maakt als eerste mens. Ondertussen begeleiden lichtbeelden, die eruitzien als de vloeistofdia’s van vroeger, de poëtisch-muzikale vertelling. Het moet gezegd: de muziek is perfect, het zangaandeel van de spelers beduidend minder. Aan het slot krijgen we een kom biodynamische soep. Dat was de voorstelling.
Dus feitelijk geen drama, geen gedramatiseerde ontwikkeling, eerder saamhorigheid en glimlachende toenadering tot elkaar. Het esoterische karakter van Welkom in ons Ecodorp is hoog. Het is wel de vraag wat deze voorstelling op het theaterfestival doet. Een echte misser is Welkom in ons Ecodorp niet, maar onder de noemer theater kun je het toch niet scharen. Het is eerder zoete, verzaligde viering van hoe fijn mensen het met elkaar kunnen hebben. Voor liefhebbers van dit participatietheater is het vast fantastisch, maar houd je er niet van, dan is het lastig. Ik moet wel toegeven dat mijn aanvankelijke schroom en afkeer geleidelijk werden overwonnen: dus ja, eerlijk is eerlijk, de zachte krachten hebben effect.
Foto: David Eeles
