Op hoge pumps rent een dame door een donker bos. Tussen de bomen door duikt een geslachtloze elf in pak op. Hij eist hulp voor zijn koning in nood, anders verandert hij de vrouw in een envelop. Zij trekt snel een vleugeltje uit zijn rug en het wezen valt als dood neer. Welkom in de bizarre wereld van Alex van Warmerdam.
In de theatervoorstelling Welkom in het bos, een remake van de gelijknamige productie uit 2002, dwalen Fannie en Dora (nu Hadewych Minis en Tiny Bertels) na echtelijk gedoe tussen de bomen. Ze hebben honger en dorst, maar weigeren koppig huiswaarts te keren. In een reeks korte sketches doen verschillende vreemde wezens (Pierre Bokma) een kansloze poging hen te verleiden, waarna de dames ze met hun dure tassen van zich afslaan.
Op zijn Van Warmerdams is het geheel ontdaan van alle overdaad. Op een kaal toneel roepen vooral de tekst en het sferische lichtontwerp van Stefan Dijkman de setting van een bos op. De schaarse attributen worden door een man in pak zichtbaar het podium op- en afgedragen. Een rennende haas duwt hij voort met een lange stok, een deur op rolletjes. De geraffineerde deurenscène aan het begin en het eind zijn de enige nieuwe toevoeging aan het stuk. Bokma doorkruist een aantal ruimten voordat hij in het bos belandt.
De dialogen bestaan uit korte zinnetjes. Die beginnen vaak kinderlijk naïef, maar eindigen steevast in een ordinaire ‘vuile hoer’ of ‘dikke schijt uit de reet van je moeder!’. Alsof kleine kinderen perverse volwassenen naspelen of de volwassenen kinderlijk verwend zijn. Überacteur Pierre Bokma neemt daarbij moeiteloos alle mannenrollen voor zijn rekening. Gretig en schmierend duikt hij in de verkleedkoffer en transformeert van een baldadige priester op Mariaverering naar een faun die eigenlijk huisarts is of een gefrustreerde dirigent op zoek naar een ‘dolle avond met seks en zo’. Als hij als kind zijn moeder bidt en smeekt om naar huis te komen, laat Bokma zijn superieure talent schitteren.
De absurde stijlmix is een zichtbaar acteerfeestje en werkt bijzonder komisch. Van Warmerdams tekst werd niet voor niets de voorbije jaren ook al ontzettend populair in het amateurcircuit. Naar een diepere dramaturgie, psychologie of boodschap is het tussen alle grappen, grollen en verkleedpartijen ver zoeken. Maar wie een avondje zonder kan, beleeft bij Welkom in het bos een uiterst vermakelijke bonte avond.
Foto: Ben van Duin
‘Welkom bij mijn zielige jeugd’, zegt een aanstekelijk montere Aaf Brandt Corstius, met in haar handen een verhuisdoos vol jeugdherinneringen: een oude Monchhichi (is het nou een beer of een aap?), haar blokfluit, een oude jojo, haar eerste single’tje (‘Like a Virgin’). En haar moeders rode laarzen. Ze overleed toen Aaf Brandt Corstius zes jaar oud was. (meer…)
Op het eerste gezicht zie je niks aan Martijn Kardol. Vlot pratend, makkelijk bewegend, zelfverzekerd. Ja, op een podium. Daarop bepaalt hij de regels en houden wij – in de zaal – onze mond. Maar buiten het theater, waar de regels ook door anderen worden bepaald, vermijdt hij het sociale contact. (meer…)
Je organiseert een etentje. Nodigt wat familie en/of vrienden uit. Gooit er wat drank in en dankzij een katalysator komen de geheimen, oude koeien en frustraties als vanzelf op tafel. Het is een bekend concept, dat ook in de komedie Welkom in de familie wordt toegepast. De winterproductie van DeLaMar is gelukkig meer dan dat […]
Muzikale plattelandsvertellingen noemen de muziektheatermakers van Nieuw Niks de drie verhalen die ze spelen in hun De welkom-trilogie. Maar het zijn geen alledaagse vertellingen; ze zijn op zijn zachtst gezegd nogal bizar. Een vrouw van 62 die zwanger wordt, drie zussen die jarenlang niet gaan kijken waarom hun broer niet van zijn kamer komt en […]
