We, the Shameless

We, the Shameless door ICK Dans Amsterdam (choreografie: Emio Greco en Pieter C. Scholten) biedt de toeschouwer een volledig nieuwe blik op de danssolo. In deze performance delen twee vrouwen de gehele bühne. Ze vloeien in, uit en langs elkaar, verbeelden samen één collectief lichaam. Al komt het herhaaldelijk tot een splitsing, waarbij het duo twee verschillende kanten van dezelfde persoonlijkheid ten tonele brengt.

Dikke scheepstouwen, fungerend als lichtschakelaars, hangen omlaag uit de nok van het theater. Middels vlotte rukken verlichten en verduisteren beide danseressen beurtelings de zaal. Kort na aanvang verschijnt een verschoten projectie van een performer, die vertelt over de totstandkoming van een choreografie. Hoe je experimenteert met bewegingen, ze analyseert, aaneenrijgt.

Danseres Jordaine Lincoln — petje, lange lakzwarte jas, vuurrode haren — blaast een ballon op totdat deze explodeert. Uit de speakers klinken de eerste klanken van Eminems Lose Yourself. Lincoln fluisterrapt, voorziet de lyrics met lijf en ledematen van bijpassende bewegingen. ‘Look. If you had one shot’ en ze stoot met haar hand ter hoogte van het hart. ‘One opportunity’ en haar schouders schokken. Iedere body roll, head nod en wave wordt synchroon gedubbeld door danseres Sixtine Biron, wier gezicht voor het publiek lange tijd onzichtbaar blijft, en verdwijnt achter een zwart aandoende bivakmuts.

Duizelende pirouettes wisselen zich af met choreografieën dichtbij de grond. Zelden verliezen de twee elkaar uit het oog; soms los van elkaar, dan weer zij aan zij. Beide vrouwen verplaatsen zich over het hele podium, van ver achterin tot dicht op de eerste rij. Ze cirkelen om elkaar heen en verdwijnen in hypnotiserend stroboscopische effecten (licht: Henk Danner en Maarten Heijdra) om vervolgens onverwacht op te duiken uit een andere hoek. Opvallend is dat Lincoln van begin tot eind explosief de show steelt, waartegenover Biron de stille kracht achter de performance belichaamt.

Dansvoorstelling We, the Shameless nodigt uit om na te denken over de verschillende kanten van de eigen persoonlijkheid. Licht versus donker, introvert versus extravert, kalm versus woest. Begeleid door het opbouwende stemgeluid van Eminem, dat zacht begint maar gedurende de voorstelling steeds feller klinkt, laten de dames je duizelen. Ze duwen je kopje onder en trekken je vervolgens langzaam terug naar het hier en nu.

Foto: Alex Avgud