Dries Verhoeven verblijft momenteel tien dagen in een glazen huis in Utrecht, waar hij ‘liefde in tijden van Grindr’ onderzoekt. Via een dating app zoekt hij mannen om wentelteefjes mee te bakken, te schaken of zijn baard te trimmen. Een jaar geleden deed hij hetzelfde in Berlijn, wat tot dusdanige woede over de schending van privacy leidde dat hij na diverse bedreigingen het project voortijdig moest stopzetten.

Op het Spring Performing Arts Festival in Utrecht lijkt het er een stuk rustiger aan toe te gaan. Dag negen is inmiddels aangebroken zonder verstoringen van buitenaf, wellicht doordat de zichtbaarheid van de foto’s en chatgesprekken verder zijn afgeschermd dan in Berlijn. Pas nadat Verhoeven het theaterproject aan zijn chatpartner onthult en hij daarmee akkoord is, wordt de chat en een (onherkenbaar gemaakte) foto op een projectiewand getoond.

Verhoeven onderzoekt de grenzen tussen de oude openbare ruimte (een plein) en het nieuwe publieke domein (internet). Dit proces speelt zich grotendeels buiten het oog van de toeschouwer af. De chatgesprekken die Verhoeven voert zijn door de afscherming maar gedeeltelijk te volgen. Bij bezoek gaat het gordijn dicht en zie je enkel schaduwen.

Het aanwezige publiek kan Wanna Play daardoor slechts in kleine brokjes volgen; om de volle betekenis van het project te vatten moet je naar het internet, waar Verhoeven dagelijks een openhartig blog bijhoudt over de gesprekken in zijn glazen huis. Wanna Play onderzoekt zo niet alleen de grenzen tussen openbare ruimte en internet; het is net zo goed een studie naar de relatie tussen kunstenaar en publiek, en naar de grenzen van theater.

Zijn blog is een prachtig verslag van de grote diversiteit van de hedendaagse homo. Eigenaardige voorkeuren, grote onzekerheden, vrije liefde, alles komt aan bod. Onbevooroordeeld stapt hij elk gesprek in. Het verbaast hem dat homo’s in Utrecht meer dan in Berlijn of Amsterdam apps ook gebruiken ‘als een gezellig COC waar mensen een beetje babbelen’, zonder directe seksafspraak als gevolg. Uit zijn blog klinkt weemoed naar the good old times, zoals een leuke man een briefje toeschuiven in de bibliotheek.

Het is een spannende paradox. In een samenleving waar mensen liever op hun mobieltje staren dan een gesprek met een vreemde aangaan, zit Verhoeven op het bekendste plein van Utrecht met zijn rug naar de stad op vijf telefoons te tikken. De intieme en openhartige gesprekken die dit echter oplevert geven het publiek een inkijkje in de complexiteit van de homowereld die tot dan toe voor de meesten een gesloten bastion was. Datingapps mogen dan meestal tot liefdeloze seksdates leiden, het lukt Verhoeven om juist dankzij Grindr de intimiteit, onzekerheid en veelkleurigheid van de homoscene zichtbaar te maken.

Foto: Anna van Kooij