Een warrige lamp vol troep, een paars stoeltje en lichte, doorzichtige coulissen: dat is het decor van Onbekend Terrein, de nieuwe show van Theo Maassen. Een veelzeggend beeld, want duidelijke statements hoef je deze avond niet te verwachten. Maassen is leuk, maar zoekende. (meer…)
Ook in zijn nieuwste voorstelling Vankwaadtoterger worstelt Theo Maassen (1966) met de wereld om hem heen, zowel in zijn directe omgeving als met meer maatschappelijk relevante thema’s. Maar meer dan ooit gaat hij de discussie met zichzelf aan welke plek humor inneemt, en welke gevolgen zijn overtuigingen kunnen hebben.
Bij Maassen ligt wrangheid dichter aan de oppervlakte dan zijn vermeende intentie om de zaal flink te laten lachen. Dat laatste gebeurt uiteraard veel en vaak, vooral als pijnlijke onderwerpen als de holocaust, Anne Frank en huidskleur aan bod komen. Niet om te ridiculiseren, maar om met de vingertoppen langs deze gevoeligheden te glijden. Hij ziet het als zijn taak om de heilige huisjes (bijvoorbeeld het koningshuis of IS) met zijn ‘heilige’ middel – humor – te vuur en te zwaard te bestrijden. Daarbij is Maassen zelfbewust genoeg om te weten dat zijn geloof in humor net zo waanzinnig is als ieder ander geloof, maar dat er simpelweg niet aan te ontsnappen is. ‘Humor is de hoogste kunstvorm’, predikt hij, en geeft en passant andere podiumkunsten een veeg uit te pan.
Zo wordt zijn pleidooi voor humor soms letterlijk een tirade, gelinkt aan de door hem zo gekoesterde vrijheid van meningsuiting. Dat is een iets andere focus dan voorheen, waar hij in eerdere programma’s het (hypocriete) denken en handelen van mensen probeerde te duiden. Wel stipt hij een tweedeling aan, en waarschuwt voor de kloof tussen ‘fanatiekelingen en onverschilligen’. Nu kiest Maassen ervoor om zijn eigen houding langs de meetlat te leggen. Het prettige is dat hij op een slimme manier een spanningsboog weet te creëren, door op momenten zijn twijfel kenbaar te maken over het mogelijk provocerende effect van humor. Daarbij is het decor voor zijn doen ongewoon kaal: slechts een microfoon, kruk en zaaldoek dienen als ondersteuning van zijn verhaal. Dat geeft eerder het aanzien van comedy, en kan worden opgevat als dat Maassen dit keer zijn boodschap zonder opsmuk kenbaar wil maken.
Uiteraard valt er ook genoeg te lachen om de lichtere onderwerpen. Onvermijdelijk zijn Maassens obsessie voor vrouwen en seksualiteit – enigszins een zwaktebod, want hoeveel valt daar nog over te zeggen? – maar ook Guus Meeuwis en Claudia de Breij komen op originele wijze aan bod. Het hoogtepunt van de avond is echter de uitgebreide talenkennis van Maassen, die een aaneenschakeling opvoert van woordgrappen die hun uitwerking niet missen. Daarna gaat hij weer over op zwaardere thema’s, en die afwisseling maakt de voorstelling goed behapbaar. Qua niveau haalt het niet de broeierigheid van zijn eerdere uitstekende voorstellingen Tegen beter weten in of Zonder pardon, maar Maassen blijft een spannende cabaretier om naar te kijken. Zeker wanneer hij de punchline non-verbaal op groteske wijze laat neerdalen, dwingt hij de toeschouwer tot optimistische bezinning.
Foto: Vincent van den Hoogen
Super!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Niet te geloven deze recenties, ben ik dan echt de enige die verbaasd was over het grote verschil in kwaliteit in vergelijking met de vorige shows van Theo Maassen? De grap over het hebben van kinderen en een nieuwe show bedenken om meer vrije tijd te hebben had ik al een paar keer voorbij horen komen, dit was de eerste keer dat ik hem geloofde. De show begint veelbelovend maar uiteindelijk wacht je op een grap die nooit gemaakt wordt.
In een woord geweldig,wat n topper!
Geweldige voorstelling maar het belachelijk maken van het seksleven van WA en Maxima vond ik tenenkrommend.
Theo Maassen handhaaft zich met ‘Van Kwaad tot Erger’ aan de top van het cabaretiergezelschap.
Knap hoe hij met weinig hulpmiddelen je confronteert met de problemen van het mrt elkaar sameleven in deze tijd.
De ‘fanatiekelingen en onverschilligen’ wordt een spiegel voorgehouden en op een manier waarbij humor een centraal element vormt.
Erg goed, of om in de sfeer te blijven: chapeau!
“Niet te geloven deze recensies, ben ik dan echt de enige die verbaasd was over het grote verschil in kwaliteit in vergelijking met de vorige shows van Theo Maassen?”
Nee, je bent niet de enigste. Jaren, jaren geleden was er een andere cabaretier die steengoed was in het aanraken van dingen zonder daarbij direct op de persoon in kwestie af te gaan. Maar helaas schakelde die cabaretier over op beledigende humor door het op de persoon af zwart maken van andere. Hij heeft zijn niveau sindsdien ook nooit meer kunnen evenaren. Theo lijkt met deze show dezelfde weg in te slaan. Deze humor (De hoogste kunstvorm die er is volgens Theo) getuigt in mijn ogen enerzijds een gebrek aan inspiratie of het inspelen op de humor van de massa (kijkcijfers zoals hij het zelf verwoord) om andere mensen met naam en toenaam te beledigen in hun uiting van creativiteit om vervolgens het programma aan te vullen met grappen over kak en seks. Een niveau wat helaas goed aansluit bij de massa, maar wat zeker op een veel lager niveau ligt dan van zijn eerdere shows en van andere cabaretiers. Zwartmakerij is geen hoge kunstvorm maar de eenvoudigste vorm om andere aan het lachen te maken. Een vorm waarvan wij al jaren proberen om onze kinderen daarvan te onthouden, met als enige verschil dat wij dat op die leeftijd pesten noemen.
Geweldig! wat een held
Eens met Michel en Joram, ik zag een tegenvallende Theo Maassen die te makkelijke grappen maakte. Een liedtekst van iemand op de persoon totaal afzeiken. Het past in de context “humor boven alles”, maar maak dan een echt goede grap. De hele avond sowieso geen nieuwe onderwerpen gehoord. Over dezelfde onderwerpen, geen nieuwe invalshoeken. Theo Maassen: vergane glorie!
Ik heb de hele avond genoten op 1 misselijk makend slotwoord., als je gaat hopen dat alle spelers van Ajax een verschrikkelijke ziekte gaan krijgen, dan zit er mijn inziens echt iets niet goed in je boven kamer..Een verschrikkelijke uitspraak was dit!! Theo je hebt voor mij afgedaan!
van eerdere shows heb ik vaak genoten, maar deze vond ik ronduit slecht, goedkoop en onsymphatiek, de slotzin sloeg alles.
Ik heb alleen gelachen toen hij van z’n kruk viel en hoe hij speelde met alle ingeslopen Franse woorden in onze eigen taal, daar was ie op z’n best. Maar verder, ophouden Maassen, je herhaalt jezelf en het wordt idd. vankwaadtoterger!
dat slotwoord ja dat was te theo
ook weet jij blijkbaar niet dat deze held ook bij feyenoord gespeeld heeft
en met politiek enkel geert wilders afzeiken
beste theo, tot nooit!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ik heb de show ook gezien en heb er nog steeds spijt van. Maassen is een cartoon van zichzelf geworden. En dat is heel jammer……
Theo vond ik wel weer als vanouds … toch ervaarde ik 2 grappen die ik als smakeloos classificeer .. 1. zijn grap over Amalia 2. Ajax en kanker … deze 2 items haalden het amusementsniveau een behoorlijk stuk onderuit …
Ben ’t volledig eens met vorige commentaar.Kom op man, je hebt zelf 2 dochters en je hebt ’t alsmaar over empathie; wel logisch blijven nadenken zou ik je willen aanraden.Geldt ook voor achterlijke “grap” over kanker van Johan Cruijff.
Ik was altijd wel een ‘bescheiden maar oprechte’ fan van Theo. Maar deze show vond ik ongeïnspireerd’, de grappen te voordehand liggend, een beetje te gemakkelijk, burgerlijk ook en lui zelfs. Normaal kantelt er wel wat in mijn hoofd als ik naar hem kijk en luister. Zoiets van: zo had ik het nog niet bekeken. Dat was nu totaal niet het geval. Of misschien ben ik gewoon de doelgroep niet meer.
Ikreageer op de “grap”betreffende de joodse onderuikers ;
Uiterst smakeloos en schrijnend!!
Is er nu niemand in zijn omgeving die daarop wijst??
Droevig