Het begint met een oorverdovende knal. Ze zit huilend op de bank, verlamd van angst. Hulpeloos kijkt ze om zich heen, maar haar vriendinnen zijn nog steeds verdwenen. Een stem vraagt haar wat er gebeurd is. ‘Je moet alles vertellen, Pippa.’

In de young adult-thrillermusical Vals, gebaseerd op het gelijknamige boek van Mel Wallis de Vries, logeren vier vriendinnen logeren in een afgelegen huisje in de Ardennen. Pippa, Abby, Kim en Feline kennen elkaar van school en gaan nu voor het eerst alleen op vakantie: drank, sigaretten en feesten is het credo, zeker als het aan Pippa ligt. Maar dan verdwijnen de meiden stuk voor stuk. Het huisje is ingesneeuwd, er is geen bereik, de elektriciteit is uitgevallen, er klink gekraak en geritsel in en rondom het huisje. Het heeft, kortom, nogal wat schrikmomenten voor het jonge publiek.

Maar de focus in Vals ligt vooral op de groep vriendinnen – of wat daar nog voor door moet gaan. Want de schreeuwerige Pippa, die volgens het principe ‘verdeel en heers’ uitsluitend stookt en onrust zaait, drijft de groep uit elkaar. Jaloezie, (on)trouw, seks en liefde: de onderwerpen die de meiden behandelen zijn herkenbaar voor het jonge publiek en gaan daar niet kinderachtig mee om.

De personages zijn niet heel diepgravend. Allemaal hebben ze een kenmerkende eigenschap (Pippa is stoer, Kim is verlegen) en krijgen ze gedurende de musical, vaak met een solo, een dun laagje reliëf. Dat vormt met name bij het personage Pippa wel een probleem. Zij heeft net een wat grotere rol dan de rest – en door met haar te openen wordt ook zij als hoofdpersoon gesuggereerd – maar zij is zo vilein en onsympathiek dat dat het identificeren in de weg zit. Bij de andere drie, die ook hun slechte eigenschappen hebben, is dat niet het geval, dat maakt ze juist menselijk.

Opvallend en verrassend zijn de prachtige, meerstemmige liedjes die Fons Merkies (regie en compositie) er in schreef. Subtiel, breekbaar en veel diepgaander dan de dialogen. Priscilla Knetemann, Patricia van Haastrecht, Rianne Peterson en Vivian Panka hebben stuk voor stuk dijken van stemmen, waarmee ze zowel in samenzang als in solo keer op keer raken. Daarbij is hun spel vaak verademend naturel. Die elementen tillen Vals naar een hoger plan.

Foto: Boy Hazes