Waar houdt de één op en waar begint de ander. Une nuit entière (A Whole Night) is een rituele performance waarin twee lichamen volledig samenvloeien. Intimiteit, dierlijkheid en overgave wisselen elkaar af in een ultra zintuigelijke performance die ons terug brengt naar het oergevoel.
In het midden van de arena ligt een vrouw op haar buik. Ze beweegt niet. We zitten op kussens dichtbij de speelvloer, op de grond of iets hoger op stoelen. Een vrouw verschijnt, haar bovenlichaam is ontbloot, daaronder draagt ze een lichtbruin doek. Ze steekt een vlam aan en plaatst de kleine, zwarte pot midden in de ruimte. Het zaallicht dooft. Dan beweegt ze zich richting de liggende vrouw (in zwart shirt en zwart-glimmende strakke broek). Ze probeert het lichaam in verschillende posities te brengen, om er ten slotte naast te gaan liggen. Alsof het haar beschermt, sleept ze een been van de vrouw over zich heen. Nadat ze zich heel even heeft overgegeven aan een rustmoment (dichtbij het publiek) vervoert ze het lichaam op haar rug naar het andere deel van de ruimte.
Lijken we aanvankelijk deelgenoot van een tamelijk softe, rituele performance met mini-kampvuurtje, langzaam ontspoort het tafereel in een vreemde nachtmerrie. Elektronische sounds maken plaats voor stemgeluid. Terwijl de één geluiden produceert in de nek van de ander, ontstaat uit die andere keel een doordringend schreeuwend geluid. Is dit duiveluitdrijving of dierlijkheid? Het warme, nachtelijke vlammetje is dan allang verdwenen en in een volgende fase van het ‘duet’ – of moet ik het ‘duel’ noemen – tonen flarden stroboscopisch licht meer blote lichaamsdelen, intrigerend in hun geïsoleerde vorm.
In Une nuit entière dagen Tatiana Julien en Anna Gaïotti elkaar uit tot het uiterste. Van wezenloze pop tot dier, van geliefde tot opponent en van slachtoffer tot redder; tijdens deze uitputtingsslag transformeren de twee voortdurend en lossen ze elkaar af. Binnen die symbiotische interactie weet je soms niet van wie welk lichaamsdeel is en veranderen kledingstukken van persoon. Geleidelijk wint de performance aan intimiteit en word je, of je wil of niet, meegezogen. Twee vrouwen; de oerkracht komt in hen los. Hun versmeltende lichamen weten wat overleven is, de zaal is er ten slotte even stil van.
Foto: Hervé Goluza
