Een prentenboek komt tot leven, in de inventieve eenvoud van tu’tu van Theater Stap. Drie vriendelijke buurmannen delen hun gazonnetje en daarmee hun leven en routine. Elk heeft zo zijn eigen gewoontes, die regelmatig samenvallen met die van de andere twee. Schipperend tussen gezellig samen en lekker alleen trekken de dagen zo onherroepelijk voorbij.

Een kleine kink in de kabel van de routine dient zich aan als een van hen op een zonnige dag niet in zijn zwembadje durft te duiken. Maar deze musketiers, die eerder ook al gedrieën een vervelende vlieg vingen – ‘allen voor één!’ – zijn er om elkaar te helpen.

Theater Stap is een Vlaams theatergezelschap waarin mensen met een verstandelijke beperking spelen. In deze voorstelling – die in 2006 al in première ging en destijds genomineerd werd voor de inmiddels opgeheven Vlaamse Cultuurprijs voor Jeugdtheater – spelen Luc Loots, Rik Van Raak en Gert Wellens met een aanstekelijk en onvermoeibaar optimisme hun personages. Ze laten zich daarbij door het meelevende jonge publiek niet van hun routines afbrengen.

De afwezigheid van reactie op en interactie met de kinderen wordt ruim gecompenseerd met de verrassende auditieve en visuele elementen die de interesse van de jonge kijker activeren en vasthouden. Regisseur Daphne Laquière verleidt haar publiek met herkenbare onderwerpen en veel gevoel voor eenvoudig visueel vernuft. Dat wordt versterkt door het geluidsdecor (Bo Spaenc) dat iets vrolijks cartoonesk heeft. Het decor lijkt met zijn felle kleuren en zijn wonderlijke vondsten, regelrecht uit een prentenboek te komen, de drie huisjes zijn net levensgrote kijkdozen.

Dat Loots, Van Raak en Wellens inmiddels bijna vijftien jaar ouder zijn dan destijds op de première maar de voorstelling nog steeds spelen, is eigenlijk alleen maar mooi. Je hoeft tenslotte niet jong te zijn om met een dergelijk frisse verwondering de toevalligheden die een dag met zich meebrengt aan te vliegen.

Foto: Ellen Smeets