De Zwitserse Daniel Hellmann is zowel sekswerker als performer. Over zijn geheime tweede leven maakte hij een interessante lecture performance, die qua vorm echter niet zo tot de verbeelding spreekt als qua inhoud.

Daniel Hellmann is een innemende persoonlijkheid. Vanaf het begin van zijn performance weet hij het publiek voor zich te winnen met zijn ontwapenende openheid over de details van zijn bestaan als sekswerker. In enkele anekdotes weet hij eventuele vooroordelen over prostitutie meteen onklaar te maken: hier staat een gezonde, zelfverzekerde jongeman die oprecht van zijn werk houdt.

De vorm van de voorstelling is voor het grootste gedeelte van Traumboy rechttoe-rechtaan: Hellmann vertelt over zijn werk, zijn leven en zijn persoonlijke drijfveren, het publiek luistert. Af en toe kijkt hij op zijn telefoon om ge-sms’te publieksvragen te beantwoorden. De performatieve intermezzo’s, waarin Hellmann zich van zijn professioneel verleidelijke kant laat zien, zijn vrij illustratief en zorgen niet voor extra gelaagdheid in de vertelling.

Het wordt pas echt spannend als Hellmann zijn toehoorders op verschillende manieren begint uit te dagen. In een scherp betoog neemt hij positie in tegen het verbieden van prostitutie, wat hij een paternalistische maatregel acht. Hij pleit radicaal voor de vrijheid om over je eigen lichaam te beschikken en het daarmee ook tegen betaling te mogen aanbieden. Het strekt Hellmann tot eer dat hij zijn eigen geprivilegieerdheid als hoogopgeleide witte man erkent in dit betoog en hij wijst er terecht op dat misstanden op daderniveau moeten worden aangepakt in plaats van sekswerkers het leven onmogelijk te maken, maar hij versimpelt de zaak wel heel erg door helemaal geen acht te slaan op de complexe kwestie van vrije wilsbeschikking als het op prostitutie aankomt.

Naast deze inhoudelijk prikkelende elementen weet Hellmann zijn publiek later in Traumboy nog directer bij de thematiek te betrekken. Plotseling keert hij de rollen om en begint hij zelf intieme vragen over seks aan het publiek te stellen. Heeft u zelf seks wel eens als ruilmiddel gebruikt? Nee? Ook niet om een relatie te redden? Of heeft u wel eens seks gehad uit medelijden? Of als u zich niet fysiek tot de ander voelde aangetrokken? Op slimme wijze zoekt Hellmann de zwakke plekken van de rigide grenzen tussen prostitutie en onbetaalde seks op.

Zo weet Hellmann zijn voorstelling met een paar slimme vondsten boven de verder vrij eentonige vorm uit te tillen. Traumboy wordt nergens echt gevaarlijk maar biedt wel een interessante en kwetsbare ontmoeting met het levensperspectief van een sekswerker.