‘Goedenavond dames en heren…’ Zo begint voormalig nieuwslezer Harmen Siezen zijn bijdrage aan de voorstelling Het Torentje door de groep De Orde van de Dag, een voorstelling geproduceerd door Het NUT (Nieuw Utrechts Toneel) in regie van Mark Kraan. De zaal lacht meteen bij Siezens nieuwsgroet, waarna de lezer er met droge humor aan toevoegt: ‘Dat heb ik 33 jaar elke avond gezegd, maar toen werd er nooit gelachen.’ Deze woorden zetten meteen de toon voor een avond waarin publieksdeelname en politiek, ondoorgrondelijke regeringsbesluiten en hilarische toonzetting elkaar afwisselen.
De presentatie is in handen van een energieke, onvermoeibaar acterende Oscar Kocken. Hij doet dat meeslepend en vol aanstekelijk enthousiasme. Het Torentje verwijst naar de werkkamer van de minister-president aan het Binnenhof. Op de avond van mijn bezoek werd ene Cees uit het publiek verkozen tot minister-president na een ultrakorte debating-ronde. Hij en zijn vrouwelijke tegenstrever mochten verwoorden welke droom zij met Nederland hebben; volgens het publiek was dat Cees, maar in mijn visie was de bijval voor zijn tegenstandster groter, in elk geval acteerde zij beter. Cees was, eenmaal verkozen minister-president, nauwelijks of in het geheel niet te verstaan, helaas. Dat haalde een essentieel element weg uit de voorstelling.
Ondoorgrondelijke politieke wegen zijn het geheim van Het Torentje. Een groot aantal tekstschrijvers deed eraan mee; hun verzamelde werken, samen goed voor 300 scènes, zijn vergaard in kleurrijke ordners die de wanden en een deel van de speelvloer vullen. De presentatoren worden bijgestaan door spindoctors die het gedrag en de besluitvorming van de minister-president goedpraten. De ambtsperiode van Cees duurt niet langer dan veertig minuten. Een aaneenschakeling van bizarre gebeurtenissen, waarin snoepgoed, Nederlandse nucleaire wapens die opgeslagen zouden zijn in Geertruidenberg en een minister van Defensie (met humor) die zich door een Japanse dj in de luren laat leggen, veroorzaken en bespoedigen zijn val.
De verrassing van de avond qua spel is, naast Oscar Kocken en Harmen Siezen, Lotte Driessen als klokkenluidster. Zij heeft ontdekt dat het zo lieflijk ogende snoepgoed besmet is met radio-actieve straling. De regering heeft haar waarschuwingen naast zich neergelegd, maar daardoor escaleerde de zaak enorm. Op die manier krijgt de voorstelling een fantastische wending van snoepjes naar nucleaire raketten.
Lotte Driessen verdient tevens een extra vermelding vanwege haar verschillende rollen: behalve als klokkenluidster ook als spindoctor en minister van Defensie. Ze is werkelijk steengoed in elke rol die ze heeft: ze schakelt snel en vaardig, weet met een enkele zin of een enkel gebaar de zaal meteen voor zich te winnen. Haar samenspel met Harmen Siezen is helemaal raak: zij, de vrouw die wappert met haar blonde haren en vol gespeelde emoties het gevaarlijke snoepgoed beschrijft (‘Kijk, toen zat ik op de bank en keek naar die snoepjes met dat vreemde kleurtje erin…’) en Siezen die beheerst en met chique distantie haar de vragen stelt over het nucleaire snoepjesgevaar dat ons land bedreigt. Perfecte voorstelling over politiek en de alledaagse waanzin van regerend Nederland.
Foto: Oscar Kocken, Mark Kraan, Daan Windhorst
